Cała aktywność

@KOBIETA Piękny, zmysłowy wiersz o intymności i porannej czułości - erotyczny, ale w sposób delikatny, niemal sakralny.

@Berenika97 Ten wiersz subtelny, emocjonalnie wyważony, a zarazem przenikliwie prawdziwy. Intymna kontemplacja usadzona we współczesnym idiomie. Operuje czułym, precyzyjnym językiem codzienności, w którym metafora stapia się z doświadczeniem, aby unieść i zrozumieć problem samotności, tak nam dziś bliski.

@sisy89 Delikatny, nastrojowy wiersz - jesień duszy. Piękna atmosfera - "zadumany miesiąc", "ciche miejsca", "melancholia bierze w objęcia" - to obrazy stonowane, intymne, budujące nastrój łagodnej zadumy. Lubię, że melancholia tu nie jest wrogiem - raczej współtowarzyszką samotnych dusz.

Świeci słoneczko zawiewa wiaterek idealna pora na długi spacerek. Posłuchać śpiewów ptaków,i usiąść na ławce bądź wziąść z domu kocyk i posiedzieć na trawce.wiele możliwości idealny weekend zorganizować po całym tygodniu pracy poleniuchować .Budzą się owady ze snu zimowego nie długo będą wkurzać każdego .powracają ptaki znów rozkwitać będzie życie nie jeden komar zrobi ślad na suficie.

przymierzasz samotność jak sukienkę, obracasz się powoli sprawdzasz, czy nie uciska w ramionach, czy dobrze leży włożyłaś ją i już wiesz - uwiera cię w serce rozumiesz, że nic nie pasuje idealnie, szczególnie to, co ma zostać z nami na zawsze uszyta jest z twoich milczących rozmów, niewysłanych wiadomości, z dłoni, która nie wie, gdzie dotknąć rozumiesz już, że nie można zakładać pod nią wspomnień — od razu zaczynają uwierać. i nie mówisz, że ci w niej lekko, bo każda samotność ma podszewkę z ołowiu na początku wygląda jak suknia wieczorowa, potem kurczy się w piżamę, która wcale nie grzeje wyglądasz w niej tak, jakbyś czekała, aż ktoś zdejmie ci z ramion ten ciężar

@Berenika97 Dziękuję Ci Berenika, to wiele dla mnie znaczy.

@TectosmithSamemu jest trudno, ja wspierałam i już jest dobrze, a właściwie bardzo dobrze. Życzę dużo zdrowia i ... pięknie, wrażliwie piszesz - więc wielu wierszy.

Motto: Raz Mozarta bawiącego w Pradze obsypały z kominka sadze. Fakt, że potem, w ciągu pół godziny, wymorusał aż cztery hrabiny, jakoś uszedł biografów uwadze. W. Szymborska Raz do Erazma z Rotterdamu we śnie szeptała dama, że da mu. Mruczała wdzięcznie: "Erazmie, weź chociaż jeden ty raz mnie. Raz nie zeszpeci twego biogramu". Gdy F. W. Nietzsche bawił w Kordobie, choć już w dojrzałej życia był dobie, widząc contessy cud oblicze, krzyknął radośnie: "Ja pierniczę, resztę ma także niczego sobie". Spotkał Goethe za młodu w Frankfurcie jak elf zwiewną dziewczynę przy furcie. Chociaż nie jest nam znane, co się działo nad ranem, romantyzmu powstanie skwitujcie! Gdy pewną Japonkę pokochał Lennon w odstawkę poszedł i Platon i Zenon. Kiedy na Yoko zawiesił oko wyznawcą buddyzmu został i zen on.

@Berenika97Nie, nie pisałaś mi. Nie znamy się jeszcze dobrze. Takie uczucia nie są mi obce bo od ponad dziesięciu lat choruję na depresję. Jakoś musiałem sobie ze wszystkim poradzić samodzielnie.

@TectosmithBardzo dziękuję! To tajemnicze miejsce, też się zamyśliłam na tym grobem.

@TectosmithBardzo dziękuję! Nie pamietam, czy już Ci pisałam, ale kiedyś bliska mi osoba zmagała się z takim stanem. Bardzo to przeżyłam.

@Berenika97 “znicz zamyślony” – ładny obraz. Ładny detal oddający duszę wiersza. Ładne zdjęcie wkomponowane w wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

@huzarc Piszesz jak ktoś, kto zna Biblię, mitologie i wie, że metafizyka bywa okrutna. Masz niezwykłą wyobraźnię. Świetny tekst.

Wando a kiedy światło twoich oczu jak łuczywo w ciemnej wiślanej toni zgasło gwiazdozbiory przybrały kształt polnego kwiatu legendy kruszą kamienie kawałek po kawałku od skinienia losów piorunową strzałą niczym ziarno rzucone w bruzdy spulchnionej ziemi wypuszczamy korzenie dąb i lipa na zawsze razem splecione niech płoną wici na szczycie wapiennej skały (Lifting 2025)

@Berenika97Porusza mnie tu ta półprzestrzeń: między trwaniem a wycofywaniem się. bardzo mocna metafora “życia w połowie. Pozdrawiam serdecznie.

@Berenika97Bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

@Waldemar_Talar_Talar ona jest wiosną która budzi zamarznięte serca miłość jest odpowiedzią na wszystkie pytania świata

@Amber Może muzyka wie coś, czego my nie pojęliśmy - że obecność nie kończy się z chwilą odejścia.

@Tectosmith Piękny, delikatny wiersz o sile pojedynczego słowa - tego, które niesie w sobie całą przeszłość i przyszłość, miłość i przemijanie. Lubię tę lekkość formy przy głębi znaczenia.

@MigrenaTeraz już nie wiem, czy powinnam wrącić swoje grosze. Ale mam nadzieję, że będziesz szczery i wyjaśnisz zagubionej osobie, czy dobrze zrobiłam. Bo ja tylko o wierszu chciałam napisać. Bardziej osobiście, bo taki czas... Pamiętam ten wiersz, z początku sierpnia, bardzo się wzruszyłam wówczas i teraz. Znowu, od początku przeżyłam śmierć osoby niezwykle mi bliskiej. W podobnym pokoju .... Pozdrawiam

@obywatel nie nie głupio, dzięki za komentarz, bo on też sprawia, że Pan się zatrzymał, przeczytał. Ten wpis że "zdjęcie mnie powaliło" to dowód To nie jest gloryfikacja- czegóż, co miałabym gloryfikować? Dramat? Takie dramaty się zdarzają- wybór, i nie wiem jaki, bo tu nie oceniam, a jeśli już to składam hołd- tym którym nigdy nie dane było, aby żyć. A kiedy pisać- jak nie dziś? Dzień Wszystkich Zmarłych ps. dopiszę. I może ktoś się zastanowi, aby tego nie robić.

@tie-breakSzczególnie mocne jest to pęknięcie przy “oknie” – jak moment świadomości, że blask nie był dla włóczykija. Pozdrawiam serdecznie.

@tie-breakPiękne domknięcie metafory – deszcz na liściach jako nośnik tej czułości. Bardzo ładne zdjęcie. Pozdrawiam serdecznie.

@Annna2 to będzie straszno głupio ale czy taka gloryfikacja nieszczęścia nie jest przesadna, w sumie to nie wiem czy dokonano aborcji na moim drugim, ale było i jest następne i następne a nawet następnej piszę tak bo za cholerę nie rozumiem przykrości jeśli nie jesteśmy gotowi to tak ale po co tym obdarowywać wszyscy umrzemy i po nas nastepni a jest teraz jakieś 7 miliardów i jeszcze niewinność dzieci - brzydka sprawa jeśli ją wykorzystywać, ale spoko mordercy skazani na śmierć twierdzą o swojej niewinności technicznie w pierwszym wersie nocą noc jeśli nie stanowią w sobie różnicy to przynajmniej oddalonym od siebie o jedno więcej zdanie Zdjęcie mnie całkowicie powaliło w jednym i drugim sensie

@WochenTen obraz światła jako znaku pamięci jest mocny – świeczka jako mały punkt orientacyjny wśród jesiennej ciemności. Pozdrawiam serdecznie.