Cała aktywność

@Tyrs dziękuję za propozycję i pozdrawiam:) posłucham sobie wieczorem;)

Z drugiej strony... na co komu mapa z której nikt nie korzysta, książka której nikt nie czyta, czy lustro pokryte kurzem? Porównywanie człowieka do przedmiotu jest dosyć ryzykownym zabiegiem. Pozdrawiam :)

@Leszczym To na początku to pytanie retoryczne, bo ja się nie kłócę. :) Tylko przedstawiam swój punkt widzenia w czysto teoretycznej sprawie. Słyszę w Twoich słowach frustrację. To zrozumiałe, że po wielu latach pracy czujesz brak uznania. Ale wiem , że często system bywa niesprawiedliwy i talent nie przekłada się na sukces. Nie mam takiej mądrości, która by pomogła. Za to bardzo serdecznie Cię uściskam i pozdrawiam.

@Berenika97 Kunsztownie to napisałaś. Pamięć bywa zwodnicza, zwłaszcza z przemijającym czasem lecz są wspomnienia, których nawet i czas nie zatrze. Pozdrawiam. 🙂

@Tyrs Wiersz jak list do zaufanej osoby. Korespondencja sprzed lat przypadkowo odnaleziona niczym kronika rodzinna. Ciekawa forma.

@Migrena Bardzo dziękuję! Ostatnio bez rumianków ciężko by mi było żyć. Zwłaszcza bez tych w filiżance. Masz intuicję :))))) Pozdrawiam.

@Berenika97 Dziekuje @Berenika97. Przypomniałaś starszemu panu, to znaczy mi o Jules Verne i jego "Dzieciach kapitana Granta" oraz "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi", to były niezapomniane lektury. Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki za odwiedziny.

@huzarc Dziękuję :) @KOBIETA Dziękuję :) @violetta Dzięku, Wiolu :). Kawa ok, ale lepsza zwykła. Może płytę Milli Vanilli ;):)? @Gosława Myślę, że mąż nie lubi rozstawiania ...po kątach :);), a nie obrazów. Szkice jak u dziecka, mają urok tym samym :).

@Dariusz Sokołowski Dziękuję :).

Piękna poezja :) super wiersz, bardzo mi się podoba. :)))

Bardzo ciekawy wiersz w którym głębokie rozbudowane obrazy są przełamywane ciepłą czułą i osobistą puentą. Podoba mi się.

@huzarcTrafnie powiedziane. @Robert Witold Gorzkowski No cóż, szkoda, że wiersz to może niekoniecznie, ale dziękuję, że przeczytałeś :)

Wieczna poezja ∞ Wieczorna poezja opisuje mą godność, dawno zawisłą na drzewie. Gdzieś między oczyszczalnią ścieków powiewają moje wypłowiałe wiersze – ze starannie wykonanym rysopisem wołają o choć cząstkę uwagi. Spaczone strofy krzyczą i łżą – społeczny niedobór dobił je kilkukrotnie, gwarantując odciski na poparzonych stronach. Nikt nie śmiał się nimi zainteresować. Nawet w kościele amfetaminy modliły się o zmycie brudu z ich włókien. Słowa między słowem próbowały umieścić moje zmysły w piekle; przez światła celtyckie pisały rosyjskim atramentem: „Osoby widzące więcej zostaną dotknięte.” „Osoby z darem widzenia oślepną.” Długopis wolnym drukiem płacze o blondwłosym Azraelu, podsuwającym archaiczne myśli: „Jesteś zbyt brudny, by spocząć w glebie.” Wiem, iż ma rację, gdyż rodzina szukała mnie w mym własnym grobie. Papier pamięta o wszystkim w ciszy niesie trumnę pełną wydarzeń. Bez słowa umiejętnie skrywa traumę - nigdy nie dowiedzą się co czuję.

Witaj - bardzo ciekawy wiersz - zakończenie miłe - Pzdr.

@Migrena ja oszczędnie w pochwałach! Wielki brat nie śpi😷

Witaj - wiersz pachnie poezją - super - Pzdr.uśmiechem.

@huzarc nie tylko.!!!! jest jeszcze jeden pewnik. dziewczyny.!!!!!!! ich czar, urok, wdzięk i seksapil. !!!!!!!! Boże, zlituj się nad mężczyzną.!!!!!!

Witaj - piękny ten widok - a wiersz na tak - Pzdr.

@huzarc Ciekawy wiersz, w którym szerokie, filozoficzne obrazy kontrastują z bardzo czułą, osobistą puentą. To właśnie ta ostatnia strofa najbardziej do mnie przemawia. Pozdrawiam serdecznie.

@huzarc wiersz nawiązuje bezpośrednio do ALEGORI jaskini Platona filozoficznie wiersz dowodzi, że podczas gdy technologia staje się nową bolesną "jaskinią" prawdy i pamieci, a cywilizacja chyli się ku upadkowi ostateczny sens i odpornosć na zło tkwią w intymnej i fizycznej i milczącej wiezi międzyludzkiej, która jest głębsza niż wszelkie "maszynowe zapisy". made in huzarc. refleksyjny i mocny.!!!!!!!

@Migrena cóż począć, śmierć i podatki, to jedyne pewniki w tym świecie;)

Od płomienia, co malował cienie w jaskini, po maszynowe zapisy w matrycy z krzemu, prawda szuka swego ujścia, źródła problemu w uroku światła, które pamięta i wini. Ciemny czas wypala wnętrza liter pożogą słońca puchnącego agonią mlecznej czerni, w rzece krwi — w chwili, kiedy już życie przemogą siewcy upokorzenia i hodowcy cierni. Zostanie twój policzek w mej dłoni, łza krzywa w czułej miękkości języka męskiej czerwieni, i spojrzenie, które — bez zbędnych słów — nazywa, czym jesteśmy we dwoje dla siebie stworzeni.

@Lenore Grey poems Bardzo dziękuję @Waldemar_Talar_Talar Dziekuję za komentarz. :)

Witaj - lubię cię czytać - i mam nadzieję że tak zostanie - Pzdr.uśmiechem.