Cała aktywność

Dopiero trzeciej nocy pozwolono nam odstąpić od dział. Przybyły nasze okręty i szczelnym półkolem otoczyły port. Jak urzeczony podziwiałem ich sylwetki. Ukryty w koronie drzewa, uczepiony chropowatego pnia. Szybko wypatrzyłem największy z nich. Trzymasztowy galeon ze strymowanymi na wiatr żaglami. Na topie grotmasztu miał wywieszoną flagę nasza i admiralską. Na nim przypłynął prawdziwy bohater. Pierwszy morski lord. Liczyłem rozbłyski prochu z armat jego. Kule tłukły w zacumowane brygi i fregaty. A ściany domostw nabrzeżnych, odbijały odgłos dudnienia Z haubic, hakownic, kartaun i muszkietów. Leje się tylko śmierć i pożoga. Bóg ani miłosierdzie w tych lufach nie mieszka. Fleuty okaleczone, toną przy nabrzeżu. Ich drzazgi z burt, rozrzucone po falach jak ludzkie trzewia. Giną pod wodą ładownie, pełne zamorskiego towaru. W porcie już pierwsze domy płoną. W tawerny oknach ciemności. Nikt dziś nie zagląda do kieliszka. Działa obrońców, dymią jeszcze w zgliszczach niedawnych stanowisk i redut. Martwi, nie będą już stawiać oporu. Tyś zapach prochu i smak rumu. Bardziej niż murwy i dziewki ukochał. Zielone fale i dębowy pokład, droższe Ci od stabilnej ziemi. Teraz już tylko mordy kaprawe a nie serca niewieście, będziesz rozbrajał. Zawsze w ogniu wojny. Gdzieś pomiędzy admiralskimi flagami a pirackimi banderami.

@Leszczym Witaj, dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam

@huzarc bardzo dziękuję :)

Żel ma, sam leż. Innowierca, kto... A kozy łap.

Świetna bajka, a reszta to Suno? Pozdrawiam.

ma serce łatwopalne uważaj na słowa-iskry jej nie narażaj bo potem sama z ogniem zostaje odchodzisz ona nie wie co dalej i łzami gasi krwiste płomienie nie poznasz z jakim żyje cierpieniem nim wzniecisz pożar, który ją strawi zastanów się czy chcesz się tak bawić.

@truesirex To jest ciekawy, mroczny, wiersz o poezji, która jest jednocześnie śmieszna, żałosna, brudna i… jednocześnie jednak wieczna. Do tego bogactwo symboli i korowód wyrazistości wpisanych w ciemny, autoironiczny, brudny charakter z kilkoma naprawdę mocnymi obrazami.

@KOBIETA Cały tomik erotyków możesz już wydać. Ogólnie nie czytuję takiego rodzaju poezji ale Twoje wiersze są inne. Mają bogaty i dojrzały warsztat. Takich wierszy nie piszę się jedynie z serca, tylko z potrzeby gorącego, szczerego uczucia.

@Katarzyna Anna Koziorowska Ten wiersz nosi w sobie bardzo łagodny, melancholijny smutek. Przemawia echem obrazów kryjących się w pamięci, dojrzałą nadzieją i mądrością.

@Lenore Grey poems Melancholia i cierpienie to rodzice najpiękniejszej poezji.

@Berenika97 smutny

Opowieść z śnieżnej gminy: nogami tupoczą pingwiny - do przodu, zdrowo; szczęśliwie, wyborowo… ( Zatańczyć też powinny.)

@Gosława Tak sobie myślę czytając Twój wiersz czy aż tak wiele się zmieniło na wschodzie. Ten wiersz mogłby opowiadać historię sprzed stu lat jak i współczesną tak naprawdę

@Rafał Hille Ciekawy- brudny raport biologiczno-socjologiczny oprawiony w groteskowe okulary i przyprawiony surrealistycznym pieprzem.

@Marek.zak1 Bardziej za ... 4

@KOBIETA To bardzo zmysłowy, a jednocześnie delikatny wiersz, napełniony nabrzmiałym gęstym kształtem obrazu, jak ciało, które pamięta mocniej niż słowa…

@Berenika97 dziękuję Bereniko:)

@Migrena ;) Migrenko nie mogę się doczekać! Przybiegnę w czerwonych szpilkach z hydroksyzyną;) Z emocji nie będę mogła spać;) chyba zrobię sobie zastrzyk..;) Christi jesteś świetna 👌🙂

A z łysej esy, łza.

@jan_komułzykant Dobre moje - świetne Twoje🤠 @Berenika97 Bardzo dziękuję za pochwałę i pluska Pozdrawiam

@violetta graj. podaję numery: 6,11,22,27,37,49. po wygraniu oczekuję miłosnego rewanżu.:))))) @M jak Malkontent dziękuję,:) @KOBIETA Dominiko. jutro.......wkleję coś z Twojej pani doktor specjalizacji.:))) przyjrzymy się pracy psychiatry. dziekuję Dominiko. serce poetki ku gwiazdom wzlatuje.....Twoje.:)))))))) ps. Christi........jest świetna.:)))))) to poetycka jaskółka.:))))))) nadzieja.:))))))) @Berenika97 Bereniko. brak mi słów.:)))))) dziękuję za słowa....... które wznoszą mnie gdzieś wysoko, tam gdzie jest miliard razy przyjemniej niż tutaj, na ziemi.:)))) i obiecuję - w tym tygodniu dobiorę się do POCZTY.!!!!!!!!! dzięki wielkie Bereniko.:)

Ej, ja to mopsy wzmagam, z wami. Zima, wzmagam z wysp – omotaj je.

@KOBIETA Dominiko. Twój wiersz to ekstremalnie zmysłowe przeżywanie miłości i pamięci. jest to hymn na cześć absolutnej, zmysłowej miłości, która unieważnia czas i codzienność. to poezja miłosna tak silna, że pobudza zmysły. Dominiko. jesteś w swoim fachu niezrównana.:)))))))))))) a jest to fach wprowadzenia czytelnika w delirium uniesień.:))))))))) pięknie Dominiko.

@MIROSŁAW C. Miło,że zajrzałeś i to do takiego starocia Dziękuję i pozdrawiam.

@Christine Dziękuję, również pozdrawiam. I faktycznie frustro człowieka czasem łapie, wybacz :)