Cała aktywność

@Jacek_Suchowicz Jacek w neologizmy wystrojony, a najładniejszy to stralaliło :)

W tym miejscu wyobraźnia przystaje, bo musi sobie domalować obraz... Pozdrawiam :)

dobrze się milczy na każdy temat i wreszcie czasu nam nie brakuje nie trzeba żadnych szukać wymówek ani pretekstów słownych przepiórek na pysk upadłam mam szczękę w gipsie mogę spokojnie strugać wariatkę a zgaduj sobie czy się przejmuję czy mi wygodnie i czy to łatwe dobrze jest milczeć na każdy temat już ci tłumaczę przykładem prostym można z wszystkiego co ludzi dzieli wznosić solidne i piękne mosty co nie zabije z pewnością wzmocni więc nie zakładam żadnych porażek znalazłam szczegół żeby się cieszyć w końcu robimy choć jedno razem

@Berenika97 Celne :)

@Jacek_Suchowiczbardzo optymistycznie i oryginalnie :)

(ćwiczenia z Leśmianienia) Rozćwierkało ranne mglenie chcąc świat rozsłonecznić, ciężkomyślne rozwestchnienie poszło precz, by nie cnić. Liście w borach stralaliło, rozstukało w drzewach, gdzieś ożyła jakaś miłość przychylił ktoś nieba. Zaś w konarach rozdziuplonych zasnął pohukiwacz. Jeszcze tuptuś tuląc kolce na łapkach się kiwa. Nocne marki się chowają brzaskiem rozsennieni, niebo słońcem się skowroni, a świat się nie zmieni.

@Naram-sin To według wiary niech Ci się stanie.

ubywa już słów i zdań do powiedzenia coraz mniej i miejsc nieznanych nam już również nie ma nic odkrywczego przeżywa się odkrywa mniej rozłupany orzech jak mózg na patelni wiedzy rozegrany już każdy w coraz prymitywniejszej grze mniej do powiedzenia więcej fałszywego uśmiechu więcej praw do zdjęć niż samych fotografii tragizm naszych czasów Pełny stół stołek dla każdego przykry jest świat gdy brakuje słów nowotwory to co innego same szwagry na ulicy i tylko odezwać się nie ma do kogo bo to może być już nadużycie styropian panie kup i zieloną energie szczęście

każdy we własne wierzy światło ufa jak gwieździe w grząskim zgiełku moją szarówkę rozpraszają surowe oczy niemych ledów

@leo Ładnie opowiadasz, jaki masz avatar szczęśliwy, mniam. Lubię bajki, opowiadaj, zawsze przyjdę, posłucham, poczytam chętnie :)

@Alicja_Wysocka super, że to dostrzegasz, dziękuję :) @Robert Witold Gorzkowski bardzo się cieszę, że mnie rozumiesz... Dziękuję pięknie Robercie :) @Naram-sin naprawdę lubię czytać Twoje komentarze. To, że wchodzisz głęboko w treść jest dla mnie bardzo ważne i za to dziękuję :) @Annna2 dziękuję ślicznie, miło to czytać :)

coś pęka we mnie rozlewa się na kartki tu w ostatnim wierszu po lewej gdzie biel to nie niewinność a szansa gdzie słowa nieproszone nie pozwalają zasnąć a teraz was zabiję to łaska bo jest mi siebie żal zabiję was po cichutku w półwersie tulipanem z rozbitej butelki rozszarpię litera po literze h kładeczkę i kropeczkę

@Berenika97 @Starzec @Kwiatuszek @Sylwester_Lasota @Alicja_Wysocka @Jacek_Suchowicz dziękuję :)

Tyle chwil dobrych smutnych i miłych I tych, gdy serce tak mocno biło. Dziś ucieszyło zwyczajne zdanie, że mi jest ładnie... Że mi jest ładnie. I nasze z sobą bliższe lub bliskie, Ale aż wszystkie, ale aż wszystkie. Zawsze jest tląca jakaś obawa I pewnie ciągle mogłoby padać, Ale gdy gryka samotna biała W sukience wstała — nam nie wypada. Ledwie że biała Gryka - niewyczerpanym Źródłem rutyny

tango na dwa serca kto chce i cztery oczy w marzeniach poniosło nas gdzieś i pewno czymś zaskoczy po co podłogi i sufity "wystarczy sufit z gwiazd" proszę już nie myśl o nikim gdy mnie przy sobie masz

@Naram-sin Czytam. I zostaję chwilę dłużej – jakby wersy miały za ciche echo, którego nie słychać, ale się czuje. Lubisz takie światło?

Jestem rozbita, więc ranię - powiedziała filiżanka do samotnego spodka.

@Nata_KrukUroczy wiersz z himorem i głębszym znaczeniem "twórczej pustki". Mrugasz autoironicznym okiem?

Dawno temu, gdy oddalone pola łąk lśniły swym blaskiem niebo dawało znaki, wylewając błękit z siebie, a leśne drogi, chrustem były wyłożone, schowany za drzewem widniał jeden cień więcej Gonitwa! Na gonitwę czas! Ujmę rękę przyjaźni i chwycę nas ponad miar Tam wysoko, gdzie wiatr łaskocze twarz Oj, ile tego było; opowieści o uwielbionych monumentach; Rozpostarły skrzydła swoje, rykiem obudziły okolice podpaliły obłok za obłokiem Tyle tego było; wieści o stworzeniach; rysunków obrazów wierszy wszelkich podań babć i bajań Kiedy byłem małym dzieckiem, mama opowiadała mi o Nich; Wspólnie czytaliśmy i patrzyliśmy w górę, ona tuląc mnie do swej nogi, liczyliśmy wspólnie sobie, że ukażą się nam Bo komu, jak nie nam? Dziś, gdy piszę słowa niniejsze, mara pozostała coraz bardziej wyblaknięte wspomnienie Ile pozostanie z pieśni, czy w marzeniach czy też w tańcu, o dziecięcych pragnieniach? Co z zapiskami i powodem, dlaczego ekscytował nas las? Nie wymaga wiele słowo z dnia minionego O wyrośniętych ptakach z przestworzy Kiedy byłem małym dzieckiem, w górach, nad jeziorem, na polanach i co najważniejsze, nad nami, przestworza przecinały smoki

@Nata_KrukAnna Warmianka korzeniami i sercem, a ja sercem. :)

@Nata_KrukDziękuję, lubię takie konstruktywne uwagi, które uczą i rozwijają. Już wiem, jak powinna wyglądać ilość sylab w limerykach. :)))

@Corleone 11 a nie może być " i dla mnie sukienki" ?

@Konrad Koper Zdarza się! 🙂 @Nata_Kruk Nato, ja również. 🙂

:)... ja także dziękuję za nasze zbaawy słowne... bardzo je lubię... musze kończyć. Dobrego wieczorku.. przy lampeczce swojskiego winka... na takie idę..

nie wnikajmy przeto kto z kim i czemu przecież jesteś poetką piszesz po swojemu w wierszach masz cudny bukiecik metafor więc czekam na wiersze i dziękuję za to :))