Walter Whitman urodził się 31 maja 1819 roku w Huntington na Long Island – wyspie u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Był on poetą oraz prozaikiem amerykańskiego pochodzenia. Uważano go za jednego z prekursorów współczesnej literatury amerykańskiej. Walter przyszedł na świat jako drugi z dziewięciorga dzieci. Ojciec Waltera do czasu narodzin syna sprzedał swoje grunty rolne, po czym zmagał się z próbami odzyskania dawnego bogactwa, które posiadał żyjąc jako rolnik. Cztery lata po narodzinach artysty, rodzina zdecydowała o przeprowadzce na Brooklyn. Poeta uczęszczał do szkoły jedynie przez sześć lat. Po tym okresie pracował jako chłopiec na posyłki w kancelarii adwokackiej. Zabranie młodego Whitmana ze szkoły było decyzją jego ojca, który stwierdził, że syn musi iść do pracy w celu podbudowania budżetu gospodarstwa domowego. W trakcie tego okresu Walter był prawie samoukiem. Zapoznawał się z dziełami wybitnych pisarzy, takich jak Dante, Szekspir oraz Homer. Mając 11 lat uczył się drukarstwa, aż w końcu zdobył zatrudnienie w branży poligraficznej. Sam Whitman wspominał swoje dzieciństwo jako niespokojne i nieszczęśliwe, głównie ze względu na niski status społeczny swojej rodziny.
1836 rok był dla niego szczególny, ponieważ został wówczas nauczycielem w wiejskiej szkole. Został także wydawcą oraz fundatorem tygodnika "Long-Islander" od 1835 roku do 1836. Wydawał również czasopismo "Orzeł", ale ze względów politycznych został pozbawiony tej pracy. Przez lata zajmował się redagowaniem pism oraz był redaktorem dwóch magazynów "The New York Democrat" i "The New York Mirror". Jego życie toczyło się wokół pracy w prasie. W 1848 roku objął stanowisko redaktora tygodnika "Brooklyn Freeman". Rok później tygodnik przerodził się w dziennik. Od kwietnia poeta prowadził również księgarnię oraz drukarnię, a podczas choroby swego ojca, przejął rodzinny interes budowlany. W trakcie wojny secesyjnej Whitman zajmował się rannymi żołnierzami w Waszyngtonie oraz jego okolicach. Zdarzało mu się niejednokrotnie widywać wówczas Abrahama Lincolna, który budził szacunek u artysty. Dowodem tego jest wiersz "Kapitanie mój! Kapitanie!", powstały w wyniku żałoby poety po zamachu na Lincolna w 1865 roku. Walter Whitman zmarł 1892 roku w Camden.
Twórczość
W 1841 roku Whitman zaczął wydawać swoje opowiadania. Wiosną 1855 roku poeta odnalazł swój styl pisania i wydał 12 nienazwanych wierszy wraz ze wstępem zatytułowanym "Liście trawy". Fundusze pozwoliły mu wydać jedynie 795 drukowanych egzemplarzy swojego dzieła. Na początku wiersze, które napisał nie cieszyły się wielkim zainteresowaniem, dopóki nie zainteresował się nimi poeta Ralph Waldo Emerson. Wysłał nawet do autora list gratulacyjny, który został załączony do drugiego wydania wierszy bez zgody Emersona. Drugie wydanie zostało wówczas powiększone o kolejnych dwadzieścia poematów. "Liście trawy" doczekały się również trzeciego wydania, gdzie wiersze zostały podzielone na sekcje: "Dzieci Adama" traktujące o erotyzmie kobiet oraz mężczyzn, i "Calamus", w którym badano intymność pomiędzy mężczyznami. Taka wersja dzieł Waltera przyciągnęła najwięcej uwagi społeczeństwa. Okrzyknięto go ojcem wiersza wolnego. Przez niektórych był nawet uważany za największego amerykańskiego poetę. W swojej twórczości kierował się oddaniem szczegółów, konkretów oraz bazował na teraźniejszości. Operował słowem w taki sposób, że nazywał rzeczy "po imieniu", co pozwalało czytelnikowi niemal namacalnie odczuć, o czym opowiada wiersz.