*** (A Pani cóż ja powiem?... oto, że w tym życiu)

A Pani cóż ja powiem?... oto, że w tym życiu
Nic straconego nie ma na jawie, ni w skryciu,
I wszystko jest zmieniane tylko - na toż samo,
Wyższe lub niższe, bliższe albo oddalone;
A co zginęło - myślisz - zakryte jest bramą
Lub cieniem jej, i z czasem będzie wyświecone!
I żadna Iza, i żadna mysi, i chwila, i rok
Nie przeszły, nic przepadły, ale idą wiecznie,
Ulotna mysi z czasami zamieniając w wyrok,
A wyrok w treść istniąca bardzo nicstatccznie.
I nie ma grobów... oprócz w sercu lub w sumieniu,
I nie ma krzyżów... oprócz na zimnym kamieniu,
Albowiem krzyż jest życie już wiek dziewiętnasty;
Nowina! - którą przecie z najweselszym żalem
Maryje i Salome, trzy święte niewiasty,
Przyniosły były jeszcze - tam, do Jeruzalem!...

Czytaj dalej: Moja piosnka [II] - Cyprian Kamil Norwid