Potok i serce

Wodo! wodo ty siwa,
Skąd twe źródło wypływa?
Gdzie tak pędzisz burzliwa?

- Źródło moje z tej ziemi
Pędzi strugi szumnemi,
By się łączyć z drugiemi.

A ty - woda zagadnie -
Co mi świecisz się na dnie,
Powiedz, gdzie twa kołyska,
Czy daleka, czy bliska?
Kto ty jesteś z nazwiska?

- I ja także z tej ziemi,
I ja lecę za swcmi,
By się łączyć z drugiemi.

Wodo! wodo ty moja,
Oddalona od zdroja.
Kędyż pędzi fal twoja?

- Ja rzekami wezbrana
Zginę w morzu nieznana,
Ślad jedyny mój - piana.

Chłopcze! chłopcze zuchwały,
Kędy zwracasz krok śmiały?
W kraj Innego żywota,
A ślad po mnie - pieśń złota.

Czytaj dalej: Dwa dęby - Teofil Lenartowicz