Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Siedem Dni


Michał Nawrocki

Rekomendowane odpowiedzi

Na początku ujrzałem Ciebie. I stały się niebo i ziemia,
I oddzieliłem wizerunek Twój od wizerunku Innych,
by już nigdy nic nie przysłaniało mi najważniejszego.
Wtedy spojrzałaś na mnie. I stała się światłość.
I oddzieliłem spojrzenie Twoje od spojrzeń Innych,
by światłość już nigdy nie spotkała się z mrokiem
- tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.

A potem przemówiłaś. I stał się ląd.
I oddzieliłem słowa Twoje od słów Innych,
by lądu już nigdy nie zalała woda.
Wreszcie roześmiałaś się. I stały się rośliny zielone.
I oddzieliłem śmiech Twój od śmiechu Innych,
by między pszenicą nie zrodziły się plewy
- tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.

Następnie pocałowałaś mnie. I stały się ciała niebieskie.
I oddzieliłem pocałunki Twoje od pocałunków Innych,
by tylko jeden gwiazdozbiór wskazywał mi drogę.
I rzekłaś: kocham. I stało się słońce.
I oddzieliłem tę miłość od wszystkiego co stworzone,
by mogła górować nad światem, oglądana przez wszystkich.
- tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci

Potem przyłożyłaś palec do mych ust. I stało się milczenie.
I zabroniłaś wymawiać Swe imię nawet w mych myślach,
I tak stały się wichry, zagłuszane dotąd pieśnią o Tobie
- tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty.

Dalej zasłoniłaś mi uszy i oczy. I stała się nicość.
Zacisnąwszy więc powiekę, uroniłem łzy.
I stało się morze czarne, morze koloru rozpaczy.
- tak minął wieczór i poranek - dzień piąty.

Później płakałem. I stały się deszcze.
Syciłem płuca pyłem wzbijanym spod Twych stóp;
Pyłem ze ścieżki po której odeszłaś.
Zdmuchnąłem więc ziarnka na różne części ziemi.
I stały się pustynie, po dziś dzień kryjące tajemnice ostateczności
- tak minął wieczór i poranek - dzień szósty.

Dnia siódmego... nie pamiętam...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na początku, A potem, Następnie, Potem, Dalej, Poźniej - dla mnie te słowa psują całość, i tak w podsumowaniu jest opis, który to dzień
To nie jest opowiadanie z angielskiego ( tam takich słów należało używać ),
Jak dla mnie są upchnięte na siłę.

np.
"Pocałowałaś mnie. I stały się ciała niebieskie.
I oddzieliłem pocałunki Twoje od pocałunków Innych,"
- dla mnie tak jest lepiej, ale to tylko moja opinia...

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W ponurym lesie tuż po zmroku Kiedy wszystko znika z zasięgu wzroku Słychać straszliwe krzyki Nieludzkie wręcz ryki Złą sławą jest owiany Gdyż każdy kto wejdzie kończy martwy...   Wszystko zaczęło się dawno temu Kiedy pradziady służyli bogu swemu Grupa młodych niewolników  Chcąc wyrwać się z elit wpływów  Krwawą bitkę nagle wszczęli  Strażników gardła poderżnęli  I uciekli w nieznanym im kierunku Licząc na odrobinę ratunku...   Biegli tak już bardzo długo  O postym żołądku, w ustach sucho Zatrzymali się w jakimś lesie Mijając okoliczne wsie Byli zmęczeni i przestraszeni Mając dużo wolnej przestrzeni Rozbili natychmiast obóz swój  W pobliżu znaleźli niewielki wodopój  Brakowało im jedynie pożywienia  Zjedliby nawet surowego jelenia...   Kilku chłopców udało się na przechadzkę  Krzycząc głośno, mając niezłą zabawę  W głąb lasu niedaleko ich domu Jak zwykle nie mówiąc o tym nikomu Idąc znanym im szlakiem Z oddali zobaczyli ognisko pozostawione odłogiem  Najstarszy z nich zaczął podchodzić bliżej  Pozostali prosili żeby nie szedł dalej  Zignorował ich i się powoli do celu zbliżał Nie spodziewali się, że ktoś już na nich czekał...   To zasadzka! Była to nieuczciwa walka Z każdej strony zostali otoczeni Oprawcy w ostre kije uzbrojeni  Z zimną krwią ich zabili Na ucieczkę szans nie mieli Zwłoki poćwiartowali i usmażyli  A na samym końcu je zjedli...   Na tym nie poprzestając  Z czasem również tam się osiedlając Polowali na ludzi niemal codziennie Ulepszając przy tym swoje uzbrojenie Każdy kto w tym lesie się zgubił  Do domu już nigdy nie wrócił...   Od tego czasu wiele lat minęło  Z roku na rok tysiące ludzi zginęło  Mimo znaków ostrzegawczych  Oraz licznych historii opowiedzianych Zawsze znalazł się ktoś  Kto sądził że ma w sobie to coś  Żeby po zmroku do lasu dumnie wejść  I zwycięski oręż nad sobą nieść  Lecz jak to się zwykle okazywało  Zjedzone zostało takiego ciało  Stąd też te wszystkie ostrzeżenia  Gdyż nie są one bez znaczenia...                                
    • @agfka Na uniesienie, historia skwerku Takie patrzenie, multum rozterków    Ciekawy wiersz. Zatrzymuje Czytam trzeci raz   Pozdrawiam miło, M.
    • @snežinka Jak ze słońcem, te rozmowy Materiały, do odnowy   Chyba najlepszy Twój wiersz który czytałem Rozwijasz się   Pozdrawiam miło, M.
    • @kwintesencja Na odwrotność, stosowanie Takie dalsze, zapoznanie   Już gratulowałem Ci tego wiersza Ale ponawiam, jest za co!   Pozdrawiam miło, M.
    • @Starzec Na wymowę, druzgotanie Na pogodę, biletów sprzedanie   Naprawdę dobry wiersz   Pozdrawiam miło, M.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...