Co masz dla niego Boże?

Powiedział mi wczoraj ojciec,
Że siedział skulony nad stawem
I podniósł na ziemi leżące
Szkło kalające trawę.
I ciął się resztką butelki,
Swe żyły pełne od wiedzy,
I grzech znów popełniał wielki,
Bo pewien był, że już chce nie żyć.
Więc skoro umrzeć nie może,
Na życie zaś już za późno,
To, co masz dla niego Boże?
Czyżbyś go stworzył na próżno?

Czyżbyś go stworzył na próżno? - co ty na to?

Podob mi się. Ten rym z "nie żyć" kuleje i jest słabszym momentem, ale ogólnie ciekawie Ci to wyszło. ode mnie +
pozdr serdecznie

tak sobie myślałam, że wiersz słabiutki, niedopracowany...ale coś w nim jest, w tej treści, także w morale nie wnikam;)
pozdrawiam serdecznie

Hmmm... a może tej wiedzy w żyłach ma jeszcze za mało.
Bóg ma pewnie jakiś plan i trzeba poczekać aż znajdzie nas w swoim grafiku. Może na chwilę 'wyskoczył robić biznes'. Zawsze wraca.
Wiersz oceniam pozytywnie (jeśli oczywiście mam prawo oceniać).
Pozdrawiam.

Wiersz jest ładny i się podoba.Pozdrawiam. D.

Wiersz się podoba,ale zakończenie jakie proponuje Vera lepiej pasuje
i ładniej się zgrywa.
Pozdrawiam serdecznie. EK

Popieram przedmowce iz troszke nie fajnie wyszedl rym z uzyciem "nie zyc", ale rzeczywiscie wiersz ma w sobie cos....plus ode mnie.I powodzenia w dalszym tworzeniu

Dziekuje za wszystkie komentarze.Zgodnie z sugestią poprawiłem ostatni wers, choć słowo jednak ma dla mnie w tym wierszu specyficzny kontekst, ale rzeczywiście lepiej brzmi wersja poprawiona.pozdrawiam wszystkich komentatorów:)