bądź wdzięczny

każdym podmuchem wiatru
spalonym mostem
niespełnioną nadzieją
jękiem matki której w ramionach
umiera dziecko
gorzką łzą
rękoma przeoranymi pracą
buciorem kopiącym gdy leżysz
i niechcianym ciężarem
który nakłada na plecy-
Bóg się do ciebie uśmiecha
pozwalając żyć

Wyliczanka bez zakończenia porywającego czytelnika. Dla mnie banalnie.

zaserwowałaś nam niezłą listę zakupów. nie lubię, kiedy ktoś pisze w ten sposób o Bogu, wydaje mi się to nieco infantylne i przychodzą na myśl moherowe berety. opowiedziałaś kawałek życia, nie tylko chwile szczęścia, ale również upadki i doprowadziłaś tą drogą do puenty. wiersz trzeba naprawić - to pewne, choć zmiana jego konwencji będzie bardzo trudna, jeżeli w ogóle wykonalna. myślę, że trzebaby było poszczególne elementy wyliczanki powykrajać i połączyć nowymi słowami, co nieco wyciąć itd. a może coś z tego będzie. użyłaś prostych słów, właściwie wszystko podałaś na tacy, a na dowidzenia fragment: Bóg się do ciebie uśmiecha. brrr. tak nie wolno. spróbuj czegoś bardziej skomplikowanego, może nie od razu jakichś powalających metafor, bo tak od razu nic genialnego Ci raczej nie wyjdzie. doskonal po prostu warsztat, dużo czytaj, a na pewno Twój talent w końcu wypłynie.

każdym podmuchem wiatru
spalonym mostem
niespełnioną nadzieją
jękiem matki której w ramionach
umiera dziecko
gorzką łzą
rękoma przeoranymi pracą
buciorem kopiącym gdy leżysz
i niechcianym ciężarem
który nakłada na plecy-
Bóg się do ciebie uśmiecha
pozwalając żyć

- to wszystko już było. było i z pewnością, jeszcze wielokrotnie będzie wracać, ale powinnaś się od tego odciąć, jeżeli chcesz wyjść na poetkę, dobrze radzę;) poza tym bucior zabrzmiał tutaj dość śmiesznie, nie wiem może tylko ja jestem taki wesoły, ale but chyba bardziej pasuje ;)

pozdr.
p.s.
więcej wiary w siebie