[Tłumaczenie] J. Kilmer - Delikatesy

Czemuż plotkarska, drwiąca Sława
jest głucha wobec jego czynów?
Czemuż nasz śmiech pogardę zdradza,
czerpiących z jego magazynu?

Oto jest sklep! Tu cuda, czary!
Z każdej krainy jest nagroda!
Korzenne z Wschodu są przyprawy;
owoc, we Włoszech wychodowan.

I figi, nad morzem dojrzałe,
aż w Smyrnie; z Brazylii orzechy,
niemieckie mięsa, przyprawiane,
oraz rodzynki ze wzgórz Krety.

On to jest panem dóbr niezwykłych,
z których rad jest ubogi człowiek;
lecz minstrel o nim w pieśni milczy
i lauru brak na jego grobie.

Może żyć musi bez rozgłosu,
ów handlarz małymi szczęściami,
bo sklep jego tłum tworzy osób,
co śpieszą miasta ulicami.

Lecz gwiazdy w większej liczbie świecą,
fiołki zaś rosną milionami,
i, co znać musza wszystkie dzieci,
wieloma gra się pieśń nutami.

Może jest tak, że Sławy zdaniem,
to spojrzenie, co trwogi pełne,
ta twarz, ten sklep i handlowanie
niewybaczalnie są codzienne.

Cóż, prawda to, że nie ma miecza,
by, wisząc, krasy mu przydawał:
przez swoją ladę się przewiesza,
dobywa nóż i ser rozkrawa.

Nie tęskni za herosów czasem,
nie zna rycerskich też zwyczajów.
Myśli o szynce, o herbacie,
miedziakach, centach i dolarach.

Duszę kasami ogranicza;
świat ma niewielki, jak się zdaje.
towary są mu osią życia,
jego nadzieją, jego rajem.

Lecz - ponad sklepem, nad powałą -
kobieta jest i małe dziecię,
co wskroś pokoju przedreptało;
sklepikarz spojrzał nań z uśmiechem.

I on wszak poznał moc uczucia,
kochał jak z Francji prawy panicz;
w głos własnych uczuć był się wsłuchał,
o względy swej zabiegał damy.

I dziś jest w jego sercu płomień,
co skrycie tli się ogniem białym.
Zaskarbił Niebios łaskę sobie
i kocha, będąc też kochanym.

A gdy pracy skończy godziny
(ach, są ostatnie z nich dłużyzną!),
w domu, z żoną i małym synem
nie jest kramarzem, lecz mężczyzną!

I są też ci, którzy z nim piją,
ściskają rękę, życzą zdrowia.
Nie skończy źle, w samotni żyjąc,
prawom przyjaźni kto hołdował.

Któż wie też, jakie wojny co dzień
się w jego małym sklepie toczą.
Na każdym rogu jest wszak złodziej,
co złupić chciałby go ochoczo.

O blask swego walczy ogniska,
walczy o chleb i o ubranie.
Wokół głowy mu stalą błyska
halo, z lanc wrogów zbudowane.

Targuje się o liche grosze,
gablotę swą jak stół nakrywa.
Na takim polu bitwy toczy,
takimi ciosy je wygrywa.

Cóż, że surma mu nie przyzywa
pod rozkazy legionów zbrojnych?
Cóż, że w dwór ojców nie przybywa
w chwali zwycięzcy z krwawej wojny?

W cudach jest też groteski krztyna,
scena potrzebom zaś nie sprosta.
Głupiec będzie na koń się wspinał,
a Chrystus wciąż dosiadał osła.

Człek ten ma dom, dziecko i żonę,
i bitwę toczy dnia każdego.
Miłość ma, Boga w sercu, zdrowie;
więcej nie trzeba mu niczego.

O Cieślo rodem z Nazaretu,
którego matka na wsi żyła!
Czy dzieciom Twym kpić wolno z cechów,
a cichy handel zbywać drwiną?

Mylimy się. Ach, miej wzgląd na to
i oczy daj, by dostrzec jedno:
pod tą kramarza brudną szatą
prawdziwy człowieczeństwa splendor!

Respekt:).

Jak na razie to tylko na literówki zwrócę uwagę:

I figi, nad morzem dojrzałe,
aż w Smyrnie; z Brazylii orzechy,
niemieckie mięsa, przyprawiane,
oraz rodzynki ze wzgórz Krety.

Może żyć musi bez rozgłosu,
ów handlarz małymi szczęściami,
bo sklep jego tłum tworzy osób,
co śpieszą miasta ulicami.

Jeszcze tu wrócę i napiszę coś odnośnie do reszty.
Bardzo ciekawe.

Pozdrawiam:)

Zastanawiają mnie rymy. Wiadomo, że tłumaczenia mają to do siebie, że wnoszą jakieś obce pierwiastki, jednak tutaj charakter wiersza podkreślaja też rymy - przeważnie męskie (mówię o oryginale).
Dobrze, że jeśli już posługujesz się rymami żeńskimi, robisz to konsekwentnie. Mimo wszystko jednak osobiście byłabym bardziej zadowolona z tłumaczenia, które dokładnie kalkuje rodzaj rymów. Podobnie z ilością sylab. Tam 8-zgłoskowiec, tu 9-cio. Oczywiście, język polski nie jest na tyle elastyczny, by dopasować się do angielskich struktur, jednak można by trochę pokombinować. Wydaje mi się, że zbyt kurczowo trzymałeś się kolejnych słów w wersach, by zrezygnować w formy. Chyba można trochę "pobawić się" treścią, by zachować właściwą formę. Przykładowo:

He is the lord of goodly things
That make the poor man's table gay,
Yet of his worth no minstrel sings
And on his tomb there is no bay.

On to jest panem dóbr niezwykłych,
z których rad jest ubogi człowiek;
lecz minstrel o nim w pieśni milczy
i lauru brak na jego grobie.

Moja propozycja:

On to wszechbogactw panem jest,
rad każdy biedak z jego dóbr,
lecz mija go rybałtów śpiew;
nieuwieńczony laurem grób.

Może nie najlepsze tłumaczenie, ale.. Sylaby, rymy :)

Pomyśl nad tym jeszcze.

Pozdrawiam :)

PeeS. Dodam jednak, że naprawdę bardzo umiejętnie wykonane. Gratuluję.

Literówki rzecz jasna poprawiłem :) Co z rymami. Cóż, ja generalnie zwróciłem uwagę na coś innego. Język angielski jest językiem niezwykle śpiewnym, bo samogłoskowym; starałem się więc tą melodykę zachować. Lepsze do tego celu wydawały mi się, bardziej miękkie, rymy żeńskie - nie będąc takimi twrdymi wydają się mi być bardziej śpiewne. Być można popełniłem tu błąd, lecz idąc za tym przekonaniem użyłem rymów żeńskich. jak wyszło, tak wyszło :)

A treści zawsze staram się być jak najbliżej :)

Pozdrawiam, Antek

PS. Dzięki Ci wielkie za komentarz. Jesteś drugą osobą, o ile dobrze pamiętam, która komentuje moje tłumaczenia. Nie, żeby były popularne, prawda? :)