umarłam

Umarłam już dawno w tobie,

Choć kiedyś obiecałam sobie,

Że zawsze będziemy się przenikać.

Teraz powoli zaczynasz znikać.

Trzymasz mnie lekko, ręka się trzęsie,

Zaraz upadnę, proszę, spiesz się!

Nie chcę odchodzić, jeszcze za wcześnie,

Może to wszystko dzieje się we śnie...

Chcesz się mnie pozbyć?

Przestałeś już kochać?

Ja nie przestanę już nigdy szlochać.

Ostatnie pożegnanie, zatęsknisz za mną jeszcze,

Gdy spadną na ciebie wewnętrznej pustki deszcze.

Czasu nie cofniesz, nie zwrócisz mnie sobie,

Umarłam ja bowiem już dawno w tobie.

Witaj -  jak widzę zaczynasz od średniego  wiersza   takiego  oczywistego 

jak ja mówię prostego w  obsłudze.

Ale nie martw się tym co napisałem - każdy kiedyś zaczynał  przeważnie skromnie...

Jeżeli pisanie cię bawi to próbuj dalej -  zobaczymy co  się z tego  urodzi.

Tyle dziś z mojej strony.

                                                                                                                           Radosnego dnia ci życzę

Nie poddaję się, doceniam każdą opinię i konstruktywna krytyka zawsze mile widziana. Dziękuję i pozdrawiam. 

Lady, taki wiersz o "narzucaniu się" - wybacz, z groźbą w tle. Poddańczo - ostrzegawczy, choć z drugiej strony przebija w nim nuta bezradnej złości. Takie bywają uczucia. Szczególną uwagę zwróciłam na wersy:

"

Sobie peelka obiecała? A co z obiektem jej uczucia? Może dlatego 

tak reaguje ten, którego kocha? Może się boi? Bo peelka na nim "wisi", ze tak powiem. 

Koniec wiersza? Zła przepowiednia?

"

Tak widzę wiersz. Ostrzeżenie przed konsekwencjami odejścia od kogoś.    Pozdrawiam. J. 

I ten tytuł? 

Każde z nas w mniejszym, czy większym stopniu odczuło zranienie uczuć. Obrałaś naturalną formę wypowiedzi w takim przypadku, to jest lirykę. Niestety, aby taką opowieścią zaciekawić i urzec czytelników, to potrzeba jeszcze odrobinę dla jednego, a ogrom dla innych, techniki wypowiedzi. Operujesz rymami najprostszych skojarzeń, które umieszczone w sąsiednich wersach wzmacniają swoje współbrzmienia i zagłuszają tym przekaz. Kolejnym elementem, którego brakuje mi w wierszu, to odróżnienie Twojej wypowiedzi od mowy potocznej np.poprzez zastosowanie metafor, niedopowiedzeń, czy innych środków stylistycznych. Warto spojrzeć na własne pisanie poprzez skonfrontowanie go z wierszami innych poetów. Zaciekawić się dlaczego to coś nam się podoba w ich utworach i spróbować choćby przez takie pozytywne przykłady zmieniać swoje zapisy. Pozdrawiam. Leszek :)

Dziękuję bardzo za opinię i rady! Pozdrawiam ;)

Dzień dobry Lady,

na temat wiersza najważniejsze już zostało powiedziane.

Masz życie wypisane w nicku, więc skąd wokół Ciebie taka atmosfera do autodestrukcji??

Chyba tak nie musi być(?)  Podaruj życiu uśmiech, a on zatoczy koło i wróci do Ciebie zwielokrotniony :)

Pozdrawiam optymistycznie :)

s

Nick odnosi się raczej do piosenki, ale tego tłumaczyć nie będę ;) 

Oczywiście, że tak nie musi być. Życie jest piękne, ale to te "czarne" emocje mnie inspirują i intrygują.

Taki mój los ;p

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za komentarz!