lampka

oliwna lampka marzeń

dziś coraz słabiej świeci

daje namiastkę światła

i  płomień tli się jeszcze

brak tlenu, co podtrzyma

wygasający ogień

nie dała żadna inna

dlatego myślę o niej

ostrożnie stawiam kroki

boję się znów przewrócić

szukając tamtej twarzy

wśród tłumu obcych ludzi

gdy ogień jasno świecił

nie chciałem się poparzyć

a teraz widzę ciemność

z konturem dawnych marzeń

Rozumiem Cię Andrzeju, cóż poradzić.

Dzisiaj znowu przyjdzie noc, a jutro wstanie dzień

i znikąd ulgi.

Serdecznie :)

  Dziękuje Alu.

"Życie to nie tylko kolorowa maskarada;
Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest;
Wszystko przy nim blednie, blednie nawet sama śmierć!"

I to jest piękne, i mamy o czym pisać i chyba warto.

                                                                                                                       pozdrawiam

Witaj -  wiersz bardzo na tak -  ma klimat ma światełko które   budzi  możliwości.

Lubię ten wiersz.

                                                                                                                                                          pozd.

Dziękuję Waldku.

Zawsze próbuję pisać satyrycznie, ale jesienią wkrada mi się klimat liryczny i nie potrafię tego zmienić.

                                                                                       pozdrawiam

"Wśród tłumu", nie "tłumy": literówka ;)

:-)

Mam dokładnie to samo, mój Drogi Imienniku.

Tak jak dzisiaj, 17-ta godzina, ciemno, deszcz leje (w Krakowie), nostalgia wsącza się z każdej strony, a gdy się już sporo przekroczyło 50-kę to i wspominać, czasami żałować jest czego, no i "lampka marzeń" już tak nie błyszczy.

Ciekawy, wzbudzający uczucia wiersz.

Pozdrawiam :)

AD

Dziękuję Befana - poprawiłem.

Myślałem, że jesteś osiągalna tylko na placu Navona ( jakoś Cię tam nie widziałem z miotłą i haczykowatym nosem) , ale jednak nie.

                                                                                                                                       pozdrawiam

Dziękuje Andrzeju. Myślę, że powinniśmy w takie miesiące wyjeżdżać na południe ( np. Wyspy Zielonego Przylądka) i przeczekać te mroczne miesiące. W Gdańsku co prawda teraz nie pada i zrobiło się trochę cieplej, ale tylko przez mecz  z Meksykiem (niestety na razie przegrywamy).

                                                                                                                             pozdrawiam

Befana to zdrobnienie od Epifanii - męsko-żeńskiego [Epifaniusz - Epifania] imienia pochodzenia greckiego, w XVI i XVII wieku dość często nadawanego lwowskim patrycjusz(k)om, zwłaszcza pochodzenia ormiańskiego i włoskiego.

Di Campi(ano) to nasi rodzimi lwowscy Kampianowie :) Imię odpożyczyłam od swojej pra - pra - pra -prababki Epifanii z Kampianów Boimowej.

Nie mam haczykowatego nosa. Wręcz przeciwnie: typowo lwowski profil Pana Cogito i takąż proporcjonalnie pękacieńką sylwetkę. A przede wszystkim - dystynkcję, akcent oraz dowcip i z czego jestem niewymownie dumna ;-)))

 Bardzo serdecznie :-)))

P.S. Moją najostatniejszą fotkę [z aktualizowanego dowodu] znajdziesz tu:

:-) 

Jesień zawsze budzi w nas ten nastrój nostalgii i my staramy się przelać te myśli na papier, każdy z nas jest marzycielem, fajne skojarzenia podoba mi się.

Miłego:)

Dziękuję. Byle do wiosny.

                                                                                               Pozdrawiam

więc karzesz się wracając

do  niegdysiejszych marzeń ?

a może czas zapomnieć

i zdmuchnąć płomień wątły

by nowe na jego miejsce

marzenia przybyć mogły...

Jesienią chyba wszyscy popadamy w melancholię.

Pozdrawiam ciepło :)

Przemyślę to, ale ja już sam boję się moich marzeń.

                                                                                                        Dziękuje i pozdrawiam

Marzenia nie są od tego żeby się ich bać :)

Miłego dnia :)

Pewnie masz rację. W związku z tym optymistyczna piosenka

                                       Pozdrawiam

Dziękuję Andrzeju :)