Adaś bis

Mia(u)ł syndrom "dnia świra" mieszkaniec Kleparza.

Nie znosił, gdy czynność co dzień się powtarza;

więc koło południa,

ostatniego grudnia,

zdarł wszystkie kartki nowego kalendarza.

Przy Twoich limerykach powoli się przekonuję do tego gatunku :-) Samej nie chce mi się próbować, za to poczytać sobie o "dniu świra" to jest to, co tygrysy lubią najbardziej :-)))

Dubeltowo serdecznie, bo posmarkałam się z uciechy :-D :-D :-D 

Bef,

trafiłaś idealnie, bo wg mojej teorii limeryk nie kończy postawiona kropka. Konieczna jest interakcja Czytelnika, czyli  :D .

A jeśli temu towarzyszą niekontrolowane reakcje fizjologiczne, to sukces autora pełen :)  Nie zawsze jednak to się udaje, bo nie wszystkie limeryki mają przesłanie ogólne. Czasem trzeba znać odniesienie, jak w tym przypadku. Trudno będzie skojarzyć wtrąconą przeze mnie literkę w pierwszym wyrazie z bohaterem filmu "Dzień świra", Adasiem Miauczyńskim komuś, kto tego filmu nie widział. Ale Ty Bef, nie zarzekaj się i pisz proszę, ku radości nas wszystkich, jeśli najdzie Cię chwila;

             (...) bowiem limeryki oddychają helem.

                    Szybują w oparach absurdu wysoko,

                    gdzie literaturą Wena łoże ściele

                    i zachęcająco puszcza do nas oko.

                                                                          ( s )

Pozdrawiam ciepło, serdecznie i z uśmiechem :)

s