Freya opowieść nordycka

 Freja (także Freyja, Freya, Frøya, 

w blasku poranka

- ruszyła zimną zorzę

dłoń pieści kota

wiatr włos rozwiewa

- biała suknia spokojna

światłem bogini

łkają gałęzie

 - zabierając porządek

magicznej wojny

całość jest równa

 - dotyk Pitagorasa

cud wegetacji

na rękach złoto

- dogania kamienny czas

twardej miłości

tło drążą skały

 - migotanie krasnala

dane zamkowi

letnie słońce Od

 - czystym Skarbem Klejnotem

rodziną Frei

mijają lata

 - szron jest ozdobą bogów

zawsze tak będzie

To mi się nie podoba. Kojarzy mi się, sorry, z socrealizmem. Naród z partią. Kobiety na traktory. Partia przewodnią siłą klasy robotniczej...  było tego.

Nie opowiadasz, ale rzucasz hasła. To brzmi jak nakaz wyobrażania sobie właśnie czegoś bardzo dokładnie opisanego. Nie wiem czy potrafię przekazać wiernie swoje odczucia. Nie lubię być przymuszany.

Brakuje tylko po każdym z tych wersów STOP, a miałbym w odbiorze telegram.

Spróbuj uciec od nadmiernej skrótowości przekazu. Opowiadaj, a nie nakazuj zobaczyć. Co prawda ten Twój utwór jest dla mnie w większej swojej części do strawienia, stąd mój komentarz, bo mam do powiedzenia więcej niż tylko samo nie. 

Postaraj się malować słowem, a nie ryć kreskami słów symbole. Chociaż symbolizm to też kierunek w sztuce, ale nie o to tam chodzi. Pozdrawiam

Dziękuję Ci kocie za wskazówki. Masz rację, piszę minimalistycznie. miałeś ciekawe spostrzeżenie nt zwrotki z Pitagorasem. Nawet mi do głowy nie przyszło, że tak można ją odczytać, jak Ty to uczyniłeś. Napisałam wersy "nakazowe" - ot mam teraz wskazówkę. Dziękuję Ci za pomoc. Pozdrawiam. Justyna

Dziękuję, Jacku, jednak nie wszystkie zwrotki to haiku. Raczej miniaturki 

A to haiku dla Ciebie:

Haiku nocne

noce polarne

 - sen nie nadejdzie szybko

trzaskają sople

O, ktoś usunął swój komentarz? Może on był dla mnie, a nie dla Ciebie, a Ty obnażyłaś swoją odpowiedzią jego śmieszność? Cóż, każdy ma własną definicję tego, jak powinno wyglądać dorosłe zachowanie.

Tendencją dominującą we współczesnej poezji jest dążenie do minimalizmu, ucieczka od opisowości. Współczesna teoria poprawności poetyckiej zrobiłaby z Pana Tadeusza pięć zwrotek, zamiast 12 ksiąg. Znam krytyków, którzy z pasją jeszcze wycięliby kozikiem parę wersów z Twojego wiersza. Spróbuj się nauczyć rozmawiać z nami, a nie wygłaszać, nakazywać, bo tak odbieram ten Twój wiersz. Staraj się przełamać to, o czym dziadek Jacek z rodziny Poszepszyńskich mówił "szast prast i po wszystkim".

Pozdrawiam
 

Już o tym pisałeś. Wybacz nakazowy ton wiersza. 

P.S. jak to wycięto Twój komentarz? Jeżeli nawet tak się stało, to na pewno nie ja to zrobiłam. Pozdrawiam. 

nie mój, ale widzę tutaj Twoją odpowiedź jeszcze dla kogoś, a tego ktosia już tutaj nie ma :)

Odpisałam Jackowi K 

Kocie, "lubię z Tobą mówić z tobą"

Oj, już wiem co się stało :)

;))

Już powiedziałeś - haikowo. Piękne ono jest