adolf Opublikowano 14 Października 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Października 2017 tyle ile z drzewa spada uschły liść ile ołowiana kula tudzież... serce tyle samo spadał pewnie każdy z nich po kolej strącany - ni sekundy więcej stwierdzi galileusz gdzieś ze szczytu wieży lekko pochylonej, w pokucie za siebie każdy anioł w piekło w dół tak samo leci jak rzucony krzyżyk na drogę - na szczęście ile jest w tym wszystkim zbędnego spadania niepotrzebnej drogi i jak wiele czasu aby zejść po schodach z ostatniego zdaniaże to już na zawsze, ale w gęstej trawie wszystko się odnajdzie, nic w świecie nie ginie źdźbło źdźbłu opowiada o tej przykrej sprawie Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Krzysztof_Kurc Opublikowano 14 Października 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Października 2017 Czyta się na głos strasznie, ale coś w tym tekście jest. Pozdrawiam kkk Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
azk Opublikowano 14 Października 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Października 2017 Bardzo mi się podoba ten Twój sonet, Adolfie. Czuć wprawną rękę, a nie czuć wysiłku. Płynie się z melodią, którą uchwyciłeś w słowa. Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się