Nie wstydźmy się jesieni

jesień do drzwi zapukała

za nią było babie  lato 

starość lekko posiwiała

bociek ze złamaną nogą

a na końcu stała tęcza

nie zdążyła się  schować

którą podrywał wiatr

bardzo mu się podobała

to wszystko otulał szal

z  udanie  barwnych liści 

w których jest to coś

co prowadzi w minione

jesień do drzwi zapukała

a ja jestem szczęsliwy

bo widzę to czego inni

nie umieją zobaczyć

tylko dlatego że się jej

boją  oraz  nią  wstydzą

jak by była dużo  gorsza

od tego co już było

 " po czerni jeżyny, po liściu kaliny jesień, jesień już.."

no cóż wiosna dzieciństwa  i lato młodości kiedyś kończy się i nadchodzi jesień

"ale co tam przecież tak jesień złota nie jest zła , ale co tam przecież taka jesień złota niechaj trwa"

                                                                                                                                                 pozdrawiam

Witaj Andrzeju -  dziękuje że byłeś.

                                                                                                                                              pozd.