fatamorgana 

truistycznie powiem nie może przemilczę 
po co przekonywać że cukier jest słodki 
w lustrze świat oglądam bliskości najmilszej 
krwawo-szary niszczy delikatność roślin 
jednak wciąż istnieję a on zbiera siły 
by w marmurze wyryć tu spoczywa liryk 

jem obiady z marzeń ciepła i dotyku 
splatam z codziennością spojrzeń komunały 
do głowy uderza starowinne przytul 
jesień ubogaca a to tylko zarys 
zwyczajnych umizgów tańca z frazesami 
to fantasmagorie jaźń strofuje zawiść 

nie ma możliwości by to się zadziało 
w toń spokojną nigdy rwące nie uwierzą 
mówią nic nie wnosi musi odejść starość 
palcem wytykany słyszę głosy zewsząd 
banalnie opuszczam kurtynę uśmiechu 
na pohybel zrzędom sceptykom na przekór

Ooo... Leszku, zaetykietowałeś się :)

Fajnie poprowadzona narracja i przesłanie wiernie korespondujące z moimi refleksjami.

Pozdrawiam :)

To miłe, że się podobało. Dziękuję. :)

Niestety nie rozumiem pierwszej strofy, jest dla mnie bardzo mętna. :(

Pozostałe dwie - logiczne.

I bardzo mi się podoba melodia tych strof. :)

Ale żeby zrozumieć cały wiersz jako spójny utwór, trzeba także pojąć pierwszą strofę, która - moim zdaniem - jest do poprawki.

Oxyvio mam mały kłopot z Twoją wypowiedzią. Spójrz na nią moimi oczami. Piszesz, że nie rozumiesz pierwszej strofy, a przynajmniej nie znajdujesz dla niej ścieżki interpretacyjnej. Tu pełna zgodność, bo trudno, abyś przenikała moje myśli, zawarte w zmetaforyzowanym zapisie. Jednak, jeżeli uznamy, że nie połączyłaś spójnikiem pierwszej strofy z kolejnymi, to jest to, wybacz, ale Twój problem. Trudno jest także, abym swoją spójną odautorsko wersję pierwszej strofy, dostosowywał do Twojej interpretacji kolejnych dwóch, zwłaszcza, że nie wiem jakimi ścieżkami interpretacji poszłaś. 

Dziękuję za dostrzeżenie melodii strof. Pozdrawiam Leszek

Och, włączasz komplikatory! :))) Po prostu i zwyczajnie nie rozumiem pierwszej strofy. Nie rozumiem, chociaż mam pewną wprawę w czytaniu wierszy (jestem polonistką i bibliotekarką, poza tym prywatnie kocham poezję od dziecka).

I tyle. Reszta należy do Ciebie. :)

Pozdrawiam.

Skoro do mnie, to wiersz pozostawię bez zmian. :) Nie neguję Twojego obycia poetyckiego i wiedzy polonistycznej, bo znamy się już parę lat. :)

Nie ma sprawy. :)