Las

przepraszam ale odbieram to jako krzyk samotności!!! nic dodać nic ująć Pozdrawiam  

W świecie smutku -W świecie blasku -gdzieś zanikam Poruszam się, niczym po omacku Gdzie ta trwoga  Gdzie ta  droga  Zanikła i nie powróciła Pozostawiła, mnie samego  Nie żyje, zaś egzystuje Gdzieś tam w chmurach, codzień zanikam Świat wyrzucił, świat się pozbył  Jedynie kwiat pozostał  Daj mu chwile  Zaraz zginie  Zaś ten utrzymuje się w nadzieji W świecie smutku  W świecie blasku  Podążam po omacku  Drogi nie ma Droga uszła  I w tym momencie nastała susza  Kwiat już zginął  Jego nie ma  Pozostała łodyga niema  Podtrzymuje ją niewolnik Codzień wymusza on starania  Podlewa, choć każdy mu wzbrania  W świecie smutku  W świecie blasku  Nie brakło nigdy fałszu  Czekam dalej Moja strona  Gdzieś zanikła  Nieświadoma  Może ginie  Może zginęła  Pewnym jest, że pozostała ona niema  Jej już nie ma  Brak mej woli  Już nie chroni  W świecie smutku  W świecie fałszu  Nikt nie żyje, a istnieje Gdzieś tam dalej  Gdzieś tam bliżej  Moja strona  Się nie ukryje  Fizjonomia spaczona  Mentalność naznaczona  Czemuż to wszystko moja wola?!     Prosiłbym, o szczerą opinię, z góry dziękuję!

@Leszczym @Konrad Koper Dziękuję     

@poezja.tanczy Dzięki.   Pozdrawiam

@Dekaos Dondi Wiele myśli !!