Tuż przed świtem

W półmroku pachną szare krzewy 

na gałązkach srebrzą się krople rosy 

w odbitym świetle latarni księżyca 

który uśmiecha się na niebie dyskretnie 

otulone nocą stoją betonowe bloki 

ptaki śpią jeszcze nieopodal w gaju 

niedługo zaczną ostatnie śpiewy 

zanim nas opuszczą i na zimę odlecą 

chłodny wiatr rozczesuje pajęczyny 

jak delikatne długie anielskie włosy 

w mlecznej mgle spowita okolica 

odchodzą znów ciepłe dni letnie 

żaru w sercach już nie wzniecą 

na wydeptanej ścieżce stawiam kroki 

i tylko ciszę przerywa 
dzwonek pierwszego tramwaju 

Bardzo mi sie podoba. Na debiuty Macieju ten wiersz