SAMOTNOŚĆ ( z inspiracji wiersza Waldemara)

Jak się niema co się lubi,

to się lubi co się ma,

więc samotność czasem można tez pokochać.

W samotności się nie zgubisz,

czasem nawet wenę da,

którą chętnie wykorzystasz w swoich strofach.

To jest związek najpewniejszy

co nie żąda w zamian nic,

nigdy żadnych ci awantur nie urządzi,

z samotnością jak u gejszy,

cisza, spokój, tylko sny

sugerują czasem, że być może błądzisz.

Lecz samotność to kochanka

co cierpliwość w sobie ma,

ona nigdy nie okaże się zazdrosna,

nawet gdy pewnego ranka

niedwuznaczny sygnał dasz,

że ją żegnasz, bo w twym sercu gości wiosna.

Podoba mi się, zwłaszcza że to jeden z tych wierszy w których nie galopujesz rozrzucając słowa :)

Pozdrawiam ciepło :)

Dziękuje Bożenko,  trudno w wierszu o samotności galopować słowami, każda treść wymaga stosownej do siebie formy.

 Pozdrawiam serdecznie :)

AD

Masz rację, ale nie założyłabym się z Tobą o to, mimo wszystko   :)

:) Super. Aż mi się przypomniały piosenki z Kabaretu Starszych Panów. Pogodne z nutkami humoru i leciutkiej ironii. Pozdrawiam :)

Mi też się bardzo podoba :D

Alfo i kocie, miło, że byliście, dziękuję.

Ostatnie 2-3 miesiące to dla mnie okres, który nie sprzyjał nastrojowi wesołości, stąd i wierszy mniej i rodzaj nieco inny, niż większość mojej "twórczości" ,ale powoli  ścieżki się prostują, to może i humor lepszy wróci.

Pozdrawiam :)

AD