Desperacja

Desperacja

Ma nurt i wszystko zależy od niej -

to tylko pozory jest inaczej.

Świat od zarania ma swoje prawa -

wyczuwamy je i jest zabawa

Życie nasze zdesperowania cios.

Sami się zabijamy taki los.

Moglibyśmy trwać bardzo spokojnie,

jednak dążymy zawsze ku wojnie

Ta nakręca naszą umysłowość,

kręgami żaru otacza nas tylko złość.

Odwróćmy się od zakłamania już -

w dal odejdzie tchórz pozostanie luz

Sierpień  2017 r.       Justyna Adamczewska

Witaj Justynko - temu kto ją wymyślił łeb bym urwał - nie lubię tego słowa -  a wiersz powiem szczerze nie w moim stylu - 

znaczy nie mogę albo nie  potrafi w nim znaleźć tego czegoś.

                                                                                                                                                                            Dużo dobrego życzę 

Wymyślił desperację, tak? Łeb byś ukręcił. Musiałbyś WSZYSTKIM ukręcić łeb. Taka prawda. Ale nikt jej nie wymyślił, ONA jest od zawsze. A słowo - no trzeba (tak uważamy) nazwać to, co ISTNIEJE. Inaczej nie istnieje, wg praw naszego świata. My też mamy imiona, nazwiska... wymyślone przez innych, choć istnielibyśmy i bez nich - jak postać z powieści "Frankenstein". Ona nie mała imienia, bo musiałaby wiedzieć, czyich części ma najwięcej. Żyła dzięki energii umarłych, umysłu stwórcy - dr. i energii piorunów.   

"wiersz powiem szczerze nie w moim stylu - ". Czasami tak bywa. Pozdrawiam J. :)))

Jeżeli desperacja to Ona to On Desperado?

Raczej bliższy jest mi On.

                                                                                                                                           pozdrawiam

Oj jo, ojojo.. corasone. Na pewno jest supermenem - tylko ostro gra. :)))). Justyna