(nie)wierzę

Przecież nie wierzę w miłość

Nie wierzę świętemu Pawłowi, Tetmajerowi i Szymborskiej

Nie wierzę Szekspirowi, Jasnorzewskiej i Asnykowi

Za nic mam sobie opowieści Homera

Nie wierzę w miłość

Ale gdy myślę o Tobie

To tak sobie cichutko myślę

Że Petrarka miał jednak rację

***

proszę o opinie i wskazówki

Dzień dobry

Każdy piszący wiersze ma swoje zasady, swój styl;

ja hołduję awangardzistom krakowskim - minimum słów, maksimum treści

oraz staram się uwzględniać  co nieco z Dekalogu L. Żulińskiego,

zatem proszę nie oczekiwać ode mnie ani opinii, tudzież wskazówek,

po prostu ten wiersz widzę tak:

Nie wierzę świętemu Pawłowi, Tetmajerowi Szymborskiej,

nie wierzę Szekspirowi, Jasnorzewskiej i Asnykowi;

za nic mam opowieści Homera.

Nie wierzę.

Ale gdy myślę o Tobie,

to muszę cichutko przyznać:

- Petrarka miał jednak rację.

PS. Wyrzuciłem dwukrotne "swoje",

usunąłem rym w dwóch ostatnich wersach

myślę

rację

no i jak piszemy o miłości, to słowo MIŁOŚĆ

powinna być wyrażona metaforą, synonimem, paralelą, etc.

Poza tym zastanowiłbym się czy nie zostawić tylko św. Pawła, Petrarkę i Homera,

gdyż oprócz w/w o miłości pisało 100, a na pewno 100 000 poetów.

Pozdrawiam i życzę wytrwałości

w kruszeniu betonu:)

Dziękuję za odpowiedź

, spróbuję popracować jeszcze nad tym tekstem, ponieważ Pana wersja wskazała mi jego wady ;)

Jednak zostanę przy wyborze wymienionych poetów, ponieważ ich pojawienie się w tekście ma charakter osobisty, a nie gratyfikacyjny. :D

Również pozdrawiam