Kim jesteś...?

kim jesteś poezjo - pewno piękną panią

z długimi lokami aż do samej talii

z Rubensa obrazów metaforą znaną

lub dziewczyną wiejską kąpiącą się w balii

:))

Pozdrawiam Jacek

 Jak to kim? - kobietą

„tajemniczą i piękną
niczym senne marzenie
której się pragnie nocą smolistą
różaną jutrzenką i w brzasku dnia”

                                                                                         pozdrawiam

Piękna próba definicji, spojrzenia, z czułością. Też ją lubię jak wielu z nas ...Cudownie że każdy inaczej ....... 

lub tancerką zwiewną

na krawędzi filiżanki z kawą 

gdy dyskusje bledną

anegdotą rubaszną

na nagrobku Świerzego epitafium

"tu leży na zawsze Świerzy"

ten co prozą malował dla poezji

czyli, tym co goni, uskrzydla, moczy oczy

by dni nam nie obmierzły

w nocy

"Poezja jest Cieniem rzucanym przez latarnię naszej wyobraźni"

                                                           Lawrence Ferlinghetti

Pozdrawiam, Bożenko :)

jeśli ty poezjo jesteś piękną panią
i masz loki długie aż do samej talii
lub wiejską dziewczyną kąpiącą się  w balii
to marne mam szanse by zostać poetką

bo jak wielbić wdzięki,   wzlatać nad poziomy
kiedy  kształty ciała nie robią wrażenia
pióro nie wystarczy kiedy nie ma cienia
zachwytu nad pięknem poezji - kobiety

gdybyś ty  był  jednak mężczyzną poezjo
to niewielką szansę może bym i  miała
gdybym tylko wenie poddać się umiała
ponieść  i zamykać  w wierszach rzeczy sedno

:))

dziękuję Jacku i pozdrawiam ciepło :)

jak widać dla  mężczyzn poezja musi być  kobietą
bo jak mają kochać... cierpieć... jak  myśleć i pisać ?
bo tylko kobieta dla nich  najlepszą   podnietą
dla marzeń,  dla westchnień,  pragnień, piór i wiersza 

;)

dziękuję Andrzeju i pozdrawiam :)

a może  poezja jest  nimfą nad stawem
i kroplą rosy, nad ranem gdy rzedną
ostatnie mroku cienie

i uśmiechem szczerym, i   iskierką  w oku
kiedy  myśl  swawolna rozmarzeniem
na twarzy gości

i może jeszcze  tym,  co na małą chwilę
przenosi myśl na krańce jaźni, każąc trwać
na granicy jawy  i snu

kto wie, kim tak na prawdę jest poezja? ;)

dziękuję  Dyźku i pozdrawiam  :)

Ładnie powiedziane :)

Dziękuję Alu i pozdrawiam ciepło :)

Witaj Bożenko - odwieczne pytanie - myślę że ona jest wszystkim...i nie jest szkodliwa.

Ciekawy wiersz - 

                                                                                                                                                                                                   Udanego dnia zyczę

jak widać wena miewa różne twarze

dla chłopa pani z długimi lokami

dla kobiety pan z najpiękniejszych  marzeń

silny figlarny czyli chłop z ja….  - z ikrą

wena uchwyci  każde ręką pewną

by mogło pisząc trafić w samo sedno

:)))

pozdrawiam Jacek

Czasem myślę, że rzeczywiście jest wszystkim po trochę.

Dziękuję Waldku  i pozdrawiam ciepło :)

Miłego dnia :)

"Wena uchwyci każde ręką pewną..."
a... to niemałą dla mnie jest pociechą
bo jak utrafić słowem w samo sedno
kiedy z poetki we mnie tylko echo

przebrzmiałych wersów (co w głowie kolebią)
zaprzeszłych wieszczów co w chwale i sławie
na piedestały wyniesieni drzemią
nie dbając o rozterki dziś  piszących wcale.

Przeczytałam, wysłuchałam - dziękuję :)

Pozdrawiam.

Chyba nikt jeszcze nie znalazł odpowiedzi na to pytanie.

...albo wszyscy znaleźli i każdy ma swoją.

Ale pięknie tu jest. Ludkowie witam w piątkowe wczesne popołudnie. ;))

Poezja szepcze mi czasami do uszka:

- jestem jak mała dziewuszka, 

niewinna, dobra, miziasta, 

mamusie dodają mnie do ciasta,

jest wtedy niebem w gębie,

i cichym szeptem:

zawsze będę. 

J.A. 

bardzo ładny utwór 

a mnie poezja szepcze do ucha :

znasz odpowiedź na to pytanie kim jest poezja 

wyobraźnią która przenosi mnie samą w różne miejsca

i wspomnienia i spełnia moje pragnienia 

i marzenia , zawsze będzie w głębi serca i duszy 

może być kim ze chce i przyjąć każdą postać ( miłości  i opisać ją jaka jest piękna

i  myśli o niej ) to jest jak lukier do ciasta który zostanie zjedzony przez dzieci . ma różne kolory i kształty 

każdy odbiera ten wiersz po swojemu , może przyjąć postaci zapachu kwiatów i blasku tęczy 

a cichym szeptem mówi :
gdzie się nie obejrzysz jestem wszędzie .

pozdrawiam Z.K

I bardzo dobrze ale od czasu do czasu zapanuj nad nią by była ci posłuszna jak dobrze ułożony koń, bo taka narowista i galopująca może ponieść i nici Literackiego Nobla. :)

Trzymaj się Justyno :)

Do poczytania :)

Coś w tym jest, bo gdyby nie była wszędzie  to skąd byśmy wiedzieli jak napisać wiersz?

Dziękuję i  pozdrawiam ciepło :)