ostatnia wola

jak kiedyś umrę, nie na starość,
lecz ze wzruszania nad sonetem,
wtedy napiszcie na nagrobku,
że to się stało przez poetę,

bo takie piękne wiersze pisał,
że zachorzała z nich na miłość,
do jego pióra naturalnie
i, że jej cudno umrzeć było

żeby umierać ze wzruszenia

i powiem więcej nad sonetem

trza być wrażliwym jak ta Genia

Pigwa - jest znana w kabarecie

do pióra wzdychać co innego

i zaraz walczę z myślą burą

o co tu idzie tak naprawę

co kryje symbol słowo "pióro"

:))

serdecznie pozdrawiam Jacek

 Nie tak szybko Alicjo. Wieczność przed Tobą. Podobno nadzieja, jutro i poeta nie umierają nigdy.

pozdrawiam

Witaj Alicjo - no i pięknie wyszło mimo powagi 

gdy umrę nie płaczcie

radujcie się proszę

przecież  nie smutne

dojść do świętej bramy

gdy umrę proszę was

drzwi nie zamykajcie

bo być może wrócę

ogłoszę chwałę tego

co minęło co było tak

mocno wspaniałe co

mnie fascynowało 

do ostatniej chwili

                                                                                                                                                             Spokojnej nocy życzę

Świetny smutny pomysł, dzięki za uśmiech, odpowiadam własnym, rubasznym.

Dwa nagrobki

a poeta na nagrobku

wielbicielki kropkę kropnie

bo głęboko w serca środku

wzruszy się okropnie

 i ze smutku  pomalutku

sam w kalendarz kopnie

"pióro" jak nazwa wskazuje

na pewno nie jest

jak podaje rejestr

wieczne bo się psuje :)

dość dawno przeszło niewidzialnie

największe z wszystkich ludzkich pojęć

że pióra też się mogą kochać

pióro poety oraz moje

odtąd wspomnienia  są już święte

chowane w sercu a nie w grobie

lecz ożywają zmartwychwstają

srebrzystoszklistym rąbkiem powiek

Dziękuję Jacku, dobrej nocy :)

Bardzo piękna prezentacja, kiedyś ją widziałam i okropnie się wtedy spłakałam. Ma głęboki sens i morał, a mnie będzie już zawsze wzruszała

(oby wiecznie)

Dziękuję Andrzeju i pozdrawiam serdecznie :)

Waldemarze,

wiersz jest o tym, że zakochałam  się w piórze pewnego poety,

a ponieważ znam taki krótki wierszyk, który mi się podczas pisania przypomniał, napisałam swój

'miłość to straszna choroba

niewyleczalna i trwała,

lecz gdyby wyleczyć ją można

z miłości bym umrzeć wolała'

Pozdrawiam i dziękuję za wizytę :)

Przemiły Dyziu

tylko nie to,

w pakiecie  pióro

razem z poetą

Dzięki wielkie :)

Tak gdzieś do piątego wersu myślałam, że ironizujesz,

a Peela cierpi przez nieudolność wspomnianego poety :)

Zaskakująca puenta :)

Pozdrawiam ślicznie :)

@Deonix_

Stęskniłam się za Tobą, nie tylko pod moim gryzmołem

 ale też w ogóle, miło mi zatem, że jesteś :)

Pozdrawiam :)

Zupełnie mnie zaskoczyłaś,

aż nie wiem, co odpowiedzieć, ale jest mi bardzo miło :)

 Wydawało mi się, że mnie tylko chwilę tutaj nie było, a tu się okazuje, że można nawet za mną zatęsknić :)

Pewnie jeszcze nieraz pojawię się i zniknę, jak znam moją niestabilność.

Ach, dobrze kończę już, bo piszę głupoty :)

Serdeczności :)

Nie czytałem od wieków Twoich wierszy, Alicjo. Miło na nie znowu wpaść. Pozdrawiam

Zatem witaj w moich progach Wędrowcze, nie wiem kim jesteś, miło by mi było gdybyś przypomniał skąd się znamy.

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

Z zieleniaka, z czasów kiedy rządziła nim banda czworga - krzywak, bard i reszta

:)

Witam i przepraszam że wchodzę w słowo  -  tyle lat minęło od wspomnianego okresu - ale nie myliłem się co do wspomnianych.

Byłominęło można rzecz  - ale ślad po nich pozostał - lecz nie miły.

Kiedyś myślałem że tylko ja widziałem owa mafię ale czas pokazuje że się myliłem - inni też to widzieli.

Prawda zawsze wypłynie co widać dziś wyraźnie.

                                                                                                                             Pozdrawiam obu