W Milczeniu

Lubię słuchać, kiedy milczysz,

Twoje myśli, jak róże,

pachną i kolcami bronią ciszy,

milczenia o życia naszego podróży,

patrzysz na stare fotografie,

słyszę jak jesteś wtedy, przy wydmie,

kiedy zbieraliśmy bursztyny

i gotowaliśmy zupę rybną,

jeszcze pachnie odrobinę,

popatrzyłaś na wiśnie w ogrodzie,

usłyszałem konfitur smak jedyny,

oczywiście, że zrywać pomogę,

tak, takie dojrzałe, jak nasze ścieżyny.

Poetycko i romantycznie, szczególnie przypadł mi do gustu początek,

pozdrawiam Stefciu :)

Ta zupa rybna mi zaśmierdziała trochę, wybacz.

Słuchać milczenia - trudna sztuka. Wiesz, część wiersza bardzo współczesna - językowo i znaczeniowo, część taki "powrót do przeszłości" zbieranie bursztynów, zapachy, konfitury... I ryby - połowy, gotowanie. Romantyzm z codziennością "podają sobie ręce". Takie życie. Ładny wiersz. :)))). J.A. 

Stefciu

romantyczne wspomnienia :)

Z czasem wszystko dojrzewa i zmienia się ...w słodycz.

PozdrawiaM.

Siema Alu. Dz. Pzdr. CCC.

Stefek:

to jest materiał na perełkę poetycką - gdybyś to dopracował wyrównał rytm i dobrał rymy

Pozdrawiam Jacek

Witam serdecznie - gdzieś ty się podziewał  -  dużo wody upłynęło...

Twoja poezja zawsze była w cenie.

Dużo się od niej nauczyłem - zawsze dobrze radziłeś - dlatego tym bardziej cieszy mnie twój powrót - dział odżyje...jeszcze bardziej.

Owe myśli róże fotografie  bursztyn i wiśnie ładnie klamrą poetycką spięte.

Miło było poczytać.

                                                                                                                                                                                                        pozd.