Przebudzony cud

budzi się demon

kobiecy umysł

paroksyzm tańca

leśnych mrocznych drzew

przemoczone pnie

jedność z tancerką

dłonie gałęźmi

ciało subtelne

takt demona szał

gibkość z natury

struny burzowe

grają kroplami

z ziemią się zrasta

to znów powstaje

twarz piękna wzywa

włosy jak bicze

to "brzmienie ciszy"

lecz brak wytchnienia

przerażenie łka

demon panuje

tancerkę wchłonął

          las...

Jesień 2016 r. J. A. 

Odważna jesteś. Nie ocenię tego obiektywnie bo jest to mój utwór wszechczasów. Każda interpretacja i swobodne tłumaczenie powoduje u mnie ciary od trzydziestu lat. Miło, że ktoś to jeszcze słucha.  

Witaj ciemności, stara przyjaciółko
Znów przyszedłem z tobą porozmawiać
Ponieważ jakaś wizja, zakradając się cicho
Zostawiła swe nasiona gdy spałem
I wizja, która została zasiana w mym umyśle
Wciąż pozostaje żywa
W dźwięku ciszy.

W niespokojnych snach szedłem sam
Wąskimi uliczkami wyłożonymi kamieniem
W blasku ulicznej lampy
Postawiłem kołnierz, aby schronić się przed zimnem i wilgocią
Kiedy moje oczy przeszył błysk neonowego światła
Które rozdarło noc
i dotknęło dźwięku ciszy

W tym nagim świetle ujrzałem
Dziesięć tysięcy ludzi, może więcej
Ludzi, którzy rozmawiali nie mówiąc
Ludzi, którzy słyszeli nie słuchając
Ludzi piszących pieśni, którymi nigdy nie podzielą się ze światem
I nikt nie ośmielił się
Zakłócić dźwięku ciszy.

"Głupcy", rzekłem, "Nic nie rozumiecie
Cisza rozrasta się jak nowotwór
Usłyszcie moje słowa, abym mógł was nauczać
Chwyćcie moje ręce, abym mógł was dosięgnąć''
Lecz moje słowa, jak ciche krople deszczu, opadały
I rozbrzmiewały echem
W studniach ciszy.

A ludzie kłaniali i modlili się
Do neonowego bożka, którego sami stworzyli,
A znak rozbłysnął swym ostrzeżeniem
W słowach, z których się składał
Głosił, że słowa proroków są zapisane na ścianach metra
I klatkach kamienic
I szepcą w dźwiękach ciszy.

                                                                                                                    pozdrawiam

Jakże piękny utwór. Pełen "oddania" twórcy. Mądry. Inteligencja w każdym wersie. Ja "zatrzymuję" dla siebie - można? wersy: 

"...moje słowa, jak ciche krople deszczu, opadały
I rozbrzmiewały echem
W studniach ciszy.". I muzyka!. Pozdrawiam.