dziękuję

w ślicznościach zawarłaś słowa

aż odpowiedzieć nie sposób

płatkami  zakryłaś powab

figielek patrzy spod oczu

wersy unoszą jak ręce

by usta spotkać się mogły

już zmysły pragnęły więcej

lecz rozum jak zwykle chłodny

myślami błądzi za szybą

pozwala unieść się bryzie

do weny wciąż woła przybądź

i ma nadzieje że przyjdzie

sentencje powiąże w snopki

zestawi  z nich stogi wiersze

olśnieniem strofując  ostrym

wskazując na to co pierwsze

  pobrzmiewa w uszach toccata

Haendla Mesjasz nas mija

 organów magia przygniata

by wzlecieć „Ave Maryja”

gdzież mi tam równać się z tobą,
dogonić słowem nie sposób
gramolę po ślimaczemu,
 a pióra stroszę do lotu,

bo wciąż mnie nęci horyzont
skrzy jeszcze cudniej niż kiedyś
chęci  mewami się stają
i nikną, której się czepić?

Dziękuję Jacku, dobrej nocy :)

Witam - twój wiersz równie zacny jak Alicji - warto było przeczytać.

                                                                                                                                                                         pozd.

kokietka  niewinna malutka

co gonić słowami nie umie

wersami rozgrzewa jak wódka

strofami omami przecudnie

bo niby horyzont ją nęci

sfruwają pomysły jak mewy

przypadkiem skleciła tu wierszyk

słów parę z wewnętrznej  potrzeby

serdecznie dziękuję :)))

Dzięki Waldemarze

Pozdrawiam

ps. zapamiętaj - Ala zawsze pisze lepiej