Matrix to mój świat

Właściwie to wiedziałam, że nie należy otwierać skompresowanych paczek informacji niewiadomego pochodzenia, bo było oczywiste, że mogą zawierać wirusy lub inne niebezpieczne rzeczy, ale ciekawość jest żeńskiej natury.

Pięknie pudełko  przewiązane czerwoną  kokardą kusiło oczy, zachęcało do naciśnięcia kolorowej ikonki i zobaczenia co jest w środku.

Chwila słabości, jakieś machnięcie ręką - a co mi tam, na pewno nic groźnego, w razie czego jakoś z tego wybrnę -  i już, rozwinęłam  się w świecie Matriksa.

Zawładnął moją rzeczywistością.

Świat  w którym się znalazłam był z przewagą  męskiej energii, a zarządzał nim Strach.

Zobaczyłam go jak siedział rozwalony w czerwonym olbrzymim fotelu i żonglował małymi barwnymi paczkami informacji podobnymi do kostek Rubika.

Wyglądało jakby znajdował się w środku wielkiej maszyny losującej Totolotka.

Były to osobliwe paczki. Każda z nich wibrowała  z różną częstotliwością i w zależności od rodzaju informacji - świeciła innym kolorem tęczy. W dodatku miały połączenie bardzo delikatnym sznurem energetycznym, ze światem z którego pochodziły.

Co jakiś czas wypadała  jedna z nich  i  na jej ściankach zaczynała wyświetlać się zawarta w jej wnętrzu treść.

Oczywiście były to tylko wydarzenia straszne : o zbliżającym się końcu świata, o możliwości wybuchu wojny atomowej, o nieuchronnej globalnej katastrofie, czy przelocie w najbliższym czasie planety Nibiru, globalnym ociepleniu, wojnach między politykami, rządzie światowym, itp.... tych informacji były tysiące.

Każda z nich znajdowała swoich zwolenników i wyznawców. Ludzie podchodzili, stawali, zaczynali gapić się jak zahipnotyzowani, otwierali szeroko oczy ze zdumienia, a w nich odbijał się strach i przerażenie. Zastygali, niezdolni do wykonania jakiegokolwiek ruchu, wierzyli w przekaz, dostrajali  swoją częstotliwość energetyczną  do kostki  i ich energia powoli zaczynała ją zasilać.

Wtedy kostko- paczka przybliżała się do takiej grupki , zaczynała świecić ostrym kolorowym światłem, informacja na ekranie nabierała wiarygodności, stawała się głośna, nachalna wręcz darła się na widzów i  nagle... kostka przemieniała się w szybko wirujący energetyczny lej i momentalnie zasysała, niczym czarna dziura,  wszystkich ich do świata, gdzie taka ewentualność  naprawdę się materializowała.

Zrozumiałam, że znalazłam się w rzeczywistości  pełniącej  rolę rozdzielnika. Zaczęlam obawiać się, że w pewnego dnia Matrix odkryje mój słaby punkt, to czego najbardziej się boję i Strach wyrzuci ze swoich żonglujących rąk moje  pudełko -informacje w którą uwierzę, która mnie sparaliżuje i wciągnie.

Najgorsze jednak było to, że zaczynałam powoli zapominać skąd ja się tutaj wzięłam. Już tylko czasami, w momentach poszerzonej świadomości lub w wizjach sennych przypominałam sobie, że przecież wszystko zaczęło się od niewinnie wyglądającej  paczki - prezentu, pliku skompresowanej informacji, przewiązanej czerwoną wstążką, którą nieostrożnie otworzyłam i  która wybuchła na wzór wielkiego Big Bang'u,  zabierając mnie ze sobą.

Tak, te słowa przylgnęły do mnie. Cała opowieść "zmusza" do myślenia. Dziękuję. Potrzebowałam bodźca. Pozdrawiam. J. A. 

Staram się statecznie nieostentacyjnie pochwalić tekst. ( zwykłe lubię to trochę za mało) Uświadomiłem sobie, że obok w TV mecz miałem .. . a tekst mnie na tyle wciągnął, że piszę.

Świetny pomysł i wykonanie dobre .Przechodziłem za Twym " piórem " jak " Alicja " za lustrem 

poszczególne, współczesne, matrixowe, komnaty

Pisz bo jeszcze bym pozwiedzał. Pozdrawiam :)  

@Justyna Adamczewska dzięki za przeczytanie i komentarz, cieszę się, że się przydałam ?

Pozdr

@Dyziek_kafajnie, że się spodobało. To efekt nieprzespanej nocy po nierozważnym wypiciu filiżanki kawy ?

Dzięki za komentarz i lubienie 

pozdr