Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Dziewczyna o włosach jak len


Krzysztof_Gromadzki

Rekomendowane odpowiedzi

Daj mym źrenicom swą piękną urodę
Nosić jak światło, tam jej czas nie skradnie !
Daj swych uśmiechów miodową osłodę,
Zmienić w wspomnienie, które nie przepadnie...
 
Lecz będzie wiecznie na myśl mi przywodzić,
Wydęte żagle moich marzeń statków,
Co wyobraźnia chcąc je znowu zrodzić,
Obsypie śniegiem czereśniowych płatków... 
 
Dniem malowanym bzem i pomarańczą,
W błękicie nieba płynie tęczy rzeka,
Nocą, gdy gwiazdy w toni jezior tańczą,
Srebrzysty księżyc przez palce przecieka...
 
Gdy malinami smakowały słowa,
Mnogość radości w jednej tkwi przyczynie,
Serce nie zgubi, a pamięć zachowa,
Spojrzenie oczu rzeźbione w bursztynie...
 
Zanim więc radość, która dziś rozkwita,
Niepewne jutro w marny proch zamieni,
Pozwól nakarmić me oczy do syta,
Króciutką chwilką, która się rumieni...
Edytowane przez Krzysztof_Gromadzki (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 6 miesięcy temu...

Tytuł przywiódł mi na myśl "Dziewczynę o perłowych włosach",

ale to tak na marginesie :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj się trochę potknęłam, ciężko to wymówić,

ale rozumiem nagięcie zasad do rytmu ;)

 

Poza tym, rymy nie z mojej bajki,

trochę pospolite metafory i te wielokropki na końcach wersów - nie bardzo mi odpowiadają.

 

Ale w sumie czytało się przyjemnie :)

 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ładnie ale żeby nie było do końca słodko:

zrezygnowałbym z rymów gramatycznych  czasami się mogą trafić ale tu za dużo

Pozdrawiam

ps

zmienić w wspomnienie  zastąp odpowiednią metaforą

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ciekawa podróż bohatera przez życie, wzbogacana wspomnieniami i refleksjami, jak w życiu każdego z nas. Dwa drobiazgi:  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeszcze nie spotkałem pijanego, który wyznałby otwarcie, iż jest pijany, a wprost przeciwnie: im bardziej pijany, tym uparciej utrzymuje, że jest trzeźwy.   To chyba jakiś specjalny wagon, gdyż przedział pierwszej klasy miał sześć miejsc do siedzenia, a przedział drugiej klasy osiem miejsc. Obecnie na większości kolei europejskich obydwie klasy mają po sześć miejsc. Ale ogólnie całkiem niezłe.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  kapłani mogą wydłubywać ludziom oczy  rabować grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  okopywali się w żywej ziemi  gościnność bezkresnej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok decydował o wszystkim    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara przyciąga nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja z czasem rodzą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...