(*** na placu zbawiciela gwar)

ci co jedzą w charlotte rzucają okruchy biedocie z planu b a biedota z planu b unosi się honorem i karmi nimi gołębie. gołębie się nie unoszą. są tłuste i leniwe. tłuste i leniwe warszawskie gołębie musiały być snem powstańców.

czy ważą się tu losy świata mierzone w biliardach ton czy jedynie banalne losy jednostek, dziesiątki kilogramów, które wkrótce zmorzy sen?

gwar trwa. brzęk zbitego szkła i śmiech, który leci do nieba jak szamańskie wołanie. do szaleństwa znudzone mojry układają palce w nożyce, kamień i papier.

Lubię ale awansem ;)

Wszystko z powodu interpunkcji. Jej brak nie zgrzyta w wierszach, tutaj  odrobinę przeszkadza. Mam wrażenie, że kropki stawiałeś losowo ;)

Poza tym - przeczytałam z przyjemnością.

Dziękuję za pochylenie się i ciekawą uwagę. Przyjrzę się interpunkcji. 

Za lajeczka też dziękuję. 

Serdecznie. 

Andrzej

Dziękuję!

Świetny opis i stwierdzenia. Wiarygodne dane o niewiarygodnych liczbach, potrzebach, kamuflażach. "Brody" i "papierosy" mające różne przyczyny - skutki. Super smaki, choć wymagają późniejszych tłumaczeń. Współczesność rodem z przeszłości, zahacza o przyszłość... Mądry tekst.

                                                                                  Pozdrawiam Justyna Adamczewska. . 

Dziękuję ponownie.