Sonet żałosny

Ech ,cóż po pieśniarzu, jeśli jego śpiewu
nikt nie podchwyci i nikt nie posłucha
i cóż też po pieśni, gdy nie ma odzewu,
próżny śpiew Filona, kiedy Laura głucha.

Dla kogo Romea późne serenady,
kiedy Julia na noc watę wkłada w uszy,
po co Don Kichota z wiatrakiem parady,
gdy Dulcyneę ni ziębi to , ni wzruszy .

Komuż więc poety romantycznie pienia,
jeśli wybranka  na nie jest  nieczuła,
i komu wyjawić może swe marzenia,
gdy po manowcach muza się gdzieś  tuła,

a obiekt  westchnień nie chce czytać wiersza.

Wtedy tylko kielich…ot, i myśl weselsza.

Fajny :)

Pozdrawiam. 

Trochę szekspirowskie ale nie tylko dla tego mi się podoba.

                                                                                               pozdrawiam

Witaj -  inne spojrzenie na fakty - bardziej śmieszne...

Ale może byc A ndrzeju - coś w sobie ma....

                                                                                                                                                               pozd.

Po cholerę ta  wata?

Nie  lepsze  stopery?"

Już  lepiej  miast  wkłada  ...

...  "wtyka"

Nie  będę  dowodził  uniwersalności

wtyczek. "

TO  ni  ziębi, ni   wzruszy!

Za czasów Romea jeszcze stoperów nie mieli, stąd pewnie jeszcze wkładali, a nie wtykali, przynajmniej jeśli chodziło o watę do uszu ;))

No cóz, bard nie słuchany, to bard nieszczęśliwy, to i kielich na poprawę humoru nie jest niczym dziwnym.

Dzięki za wizytę.

Pozdrawiam :)

AD

Oj, tak - znane mi dobrze to bolesne uczucie. :(

Na szczęście mężczyzna mojego życia nie tylko czyta wiersze, ale i sam je pisze (poezja nas połączyła i to dzięki niej się poznaliśmy). Ale dawniej byłam wielce nieszczęśliwa, kiedy nikt z bliskich nie interesował się moimi wierszami i nic ich nie obchodziły moje poetyckie wynurzenia z samego dna serca...