Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Wiersz


Ewa.J

Rekomendowane odpowiedzi

Biegnę, uciekam i nie mam gdzie.

Wołam i nie mam kogo.

Gonią, ścigają, ścigają mnie

bezpolem, bezmiedzą, bezdrogą.

 

Biegnę, uciekam przez las, przez bród,

a las mnie ściga przez brodzie,

tysiące ramion, tysiące nóg

mnie goni, uciekam jak złodziej.

Okradłam las z żywicznych drzew,

iglaste wyrwałam palce,

szelest i szmer i cień i śpiew

w pajęczej skryłam woalce.

W pajęczą nić zaplotłam ćmy,

pająki, żuki, stonogi,

szemrzącej trawy ranne łzy

chwyciłam w zachwyt i w nogi.

 

Biegnę, uciekam

od zjaw, od zwid

wiersz mi się w głowie miota.

Złap mnie, uratuj!

I nic I nikt

...błazen

...poeta

...idiota

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fajnie bawisz się wierszem Ewo. Na początku myślałam, że patetyczne, ale pojawia się chaos i świetna, humorystyczna puenta.

 

och biegnę och stoję och idę

przez pole przez rzekę przez las

och nie wiem 

och czekam na ciszę

lecz burza nadeszła i bach

 

strzeliło mnie w głowę i rękę

złamało gałęzie i głos

lecz w duszy

och czuję poetę

deszcz pada na głowę

ot los

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...