Nie mam temu światu nic do powiedzenia
oprócz jestem
na listę obecności
beze mnie wpisał moje imię

nie pamiętam światła
żaden dotyk spojrzenie

odcisk tamtej chwili
nie stał się jasnym wyraźnym wspomnieniem
w którymś zakamarku

wywołana do życia
odpowiadam jestem
słowem które mieści mnie w granicach czasu

za każdym razem gdy się budzę
zgłaszam chęć do życia

to nic że się nie dowiem
o swojej już nieobecności

Anna, znowu świetny wiersz.

"Jestem" - to słowo mieści w sobie wszystko o nas, nic więcej nie musimy światu odpowiadać na jego wyzwania. Jestem, bo żyję i - bo chcę żyć.

I oczywiście, że nie ma znaczenia to, iż po śmierci nie będziemy wiedzieć, że już nas nie ma. (A nawet całe szczęście, że tak będzie).

Dokładnie tak samo myślę.

Witaj - ciekawy wiersz - ktoś powołany do zycia bez zgody ma się rozumieć.

Ale zycie okazało się czymś ponad...i tu cały sens wiersza.

Spodobało mi się dziś u ciebie.

                                                                                                                                                         Miłego popołudnia życzę

Gdyby w miejsce "jestem" zostało wkomponowane "obecna", to byłby to przysłowiowy gwóźdź, który by mnie przebił na wylot i zmusił do padnięcia na oba kolana. A tak to tylko ja jedno :)

Dobry wiesz.

Oxy- odczytujesz idealnie :). dzięki

Waldku - zawsze bez zgody się rodzimy i często bez zgody umieramy. Taki los.

Marku - wystarczy jedno kolanko. :) Całkowicie mnie to satysfakcjonuje.

dziękuję :)))