Ważny problem opisany wierszem.

Od kiedy morze szumi niczym śpiew 
Od kiedy lasy roją się od drzew 
I wreszcie kiedy człowiek zrodził się 
Czegoś nam jest brak 
Czegoś z wielkim "B"

A czasem człowiek mówi sobie  - dość

nie będę wierzył w tego "B" na złość.

Bo czemu tyle wokół zła

gdy jego miłość nieskończona

trwa (?)

Kiedyś Bóg zezłościł się 

wodą zalał świat cały 

potem zapłakał i nam 

wolną wolę dał więc zło

generujemy sami 

Takie są reguły gry,

że co złego to nie my ;)

Człowiek od zarania dziejów nie umiał poradzić sobie z pojęciem Boga. Nawet teraz, ukorzenione i skonkretyzowane, nie potrafi dojrzewać i często ginie. W naszych umysłach i duszach, bo te są przecież nierozerwalnie związane. Teraz ginie nawet bardziej niż kiedykolwiek. XXI wiek nie sprzyja wierze i dlatego powinniśmy się chwilę zatrzymać i zastanowić : " Czy takiego życia właśnie chcieliśmy?"

A wiersz , jak najbardziej dobry - myślę, że strona techniczna dorównuje przekazowi., chociaż, jak zawsze powtarzam, ja w kwestii poezji wciąż jestem laikiem :)

Ale czy laikiem w pojęciu odłącznosci od wiary, czy tym współczesnym rozumieniu terminu? Ja uważam ze wiersz jest dość laicki... co by nie było, sam cały czas zastanawiam się jak jest z tym Bogiem, a moje czyny często przypominają nieudolne go omijanie... w każdym razie życie to nieustanne pytania. Nie jesteśmy pewni niczego. Pozdrawiam miło 

Laikiem w sensie poruszania się po krainie poezji :)

Masz rację, życie to gonitwa za odpowiedziami na pytania , które de facto są retoryczne .

Również pozdrawiam :))