Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Rekomendowane odpowiedzi

rozbrzmiewa kołysanka

węchu w

słonecznikowych sklepieniach pałacu

którego wejścia strzegą

motyle uszy 

kiedy ja nie słyszę

one pachną

za czworo

 

droga jest chroniona

piedestałem wspomnień które w

kagańcu 

podsłuchują

zmysły cudzych wrogów

 

bronią moich okien

plastry pszczelich uczuć

zalepiają szczelnie

warstwy

wyć bojowych tymi

kłami fosfo-

ryzującym okiem

obaliłam ciebie zaszczepiłam

rozum na przekocie

wiosny

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bardzo to nowoczesne, widać tu XXI wiek. :)

Ale dla mnie niestety niespójne. Bo prawie cały wiersz jest w moim odczuciu o nastroju wiosny w ogrodzie lub na łące (ale ponieważ mowa o oknach, dlatego skojarzyło mi się to z ogrodem), a nagle w ostatnich słowach jest wspomnienie o kimś "obalonym" przez PeeLkę, która.. zmądrzała? Hmmm...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Oxyvia_J. Dziękuję za komentarz i zainteresowanie! Wiersz jest jak gdyby pejzażem wewnętrznym, pejzażem umysłu (pałacu). Świadomości podmiotu lirycznego strzegą różnego rodzaju "zabezpieczenia", mające bronić mówiącą przed światem i skrzywdzeniem przez innych. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...