MG prolog.

MG prolog.
Trzy kolory trzy pasje.

(Piszę ponieważ kocham, to jest jak narkotyk więc spisuje myśli poprzez słowo używając "ogródka lirycznego" metafor.) Tymczasem piszę poezję, której wcześniej nie pisałem, raczej próbowałem zaczynając od prozy, epiki. Jednak teraz poezja, ze mnie wylewa się, a to chyba dlatego ponieważ to nasiono, które "ON" zasiał we mnie w 2009 roku kiełkuje i wyrasta  pnąc się ku światła. Światła, którego potrzebuje... Te światło  to, promień  w trzech kolorach, różowym, niebieskim i złotym, on należy do mnie jest  moje... Ono w piersi bije, ono żyje. Teraz cieni nie lękam się, nie lękam się, ponieważ jestem tym kim ty byłeś. Jestem twoim synem, dzieckiem poety pismem, życiem, śmiercią, tajemnicą, grzechem, światkiem, zdradą, bratem, ojcem. Jestem  Bogiem życia własnego, świadomością umarłego!...

Więc idę podążając poprzez mroki obyczaju w którym światło prowadzi mnie, idę jak ten którego, życie zmusiło ku cierpień, cierpień rodzących piękno.

Poeto,

patrz to on,

poeto słuchaj to głos twój,

poeto zrozum

on patrzy poprzez szkło,

chowając się w nim

niczym w zwierciadle,

w którym odbija  się

tak jak ty,

tak jak twój syn,

tak  jak ona i tak jak wy.

Ileż wody upłynie,

ile razy dzwon wybije,

ileż pieśni napiszę,

słów ułożę w rymie.

Ile państw odwiedzę

języków poznam?

Ile kobiet uraczę w słowach,

pocałunków zasmakuję,

rozkoszy nagich ciał?

Powiedz,

powiedz proszę,

ileż jeszcze wzroków

ukoję w teatrach zadziwię,

pieśnią ozdobię.

I czy do gonię ptaka w locie,

kiedy zamknę książkę,

kiedy skończę,

powiedz proszę!..

GreD.

Aleksander Jan Zaręba.