„Zdrowa żywność”.

Na ozdobnym półmisku serwujesz

Stek bzdur,przyprawiony domieszką ironii,

Obietnice, okraszone słodkimi słówkami,

Dodajesz szczyptę jadu, jako wzmacniacz smaku,

Kusisz obłudy sztucznym aromatem,

Podlewasz manipulacji gęstniejącym sosem,

Dekorujesz zręcznym kleksem nienawiści,

Tworzysz całość- identyczną z naturalną.

Jakie trucizny skrywasz pod beszamelem kłamstw?

Trochę krótsza wyliczanka.............

Ładnie podane, nie zawsze oznacza zdrowo :)

PozdrawiaM.

To jest właśnie to kłamstwo z uroczym uśmiechem i  w białych rękawiczkach, wszechobecne, którego nienawidzę. Ale nie każdy tak reaguje. Ludzie wierzą w reklamy i inne bzdury i łatwo się nabierają, bezmyślni..............Pozdrawiam i dziękuję za czytanie. Anna

Aniu,

słyszałaś może coś o metaforze dopełniaczowej?

Są to dwa rzeczowniki obok siebie, z czego drugi jest w dopełniaczu, ponieważ odpowiada na pytanie

kogo, czego?

W Twoim wierszu metaforą dopełniaczową jest:

- stek bzdur,

- domieszką ironii,

- szczyptę jadu,

- wzmacniacz smaku,

- kleksem nienawiści,

- beszamelem kłamstw.

Nie jestem zaciekłą przeciwniczką metafory dopełniaczowej i przymknę oko jeśli nie ma jej w nadmiarze. Jeśli jest, to tworzy coś na podobieństwo myśli połączonej spinaczami.

Takie pisanie wabi łatwością montażu, ale grozi rozsypką wiersza.

Ten rodzaj metafory jest pięknym środkiem poetyckim,

o ile używa się jej umiejętnie i bez przesady.

Serdecznie pozdrawiam :)

Dzięki za mądre nauki,, ja jestem skromnym biologiem, nie polonistą i piszę, jak mi serce dyktuje. Ale przyjmuję uwagi z wielką wdzięcznością, może się kiedyś nauczę.............Pozdrawiam i czekam na c.d.:)))

Ale do serca można dołożyć też głowę, wtedy sukces pewniejszy.

Twoja twórczość przecież może błyszczeć, prawda?

Serdeczności :)

Dzięki A.W...,ale podbijasz moje ambicje! a ja taka niemodna... Pozdrawiam.:)

Polecam zmianę kucharza ;)

A poważnie - wszystko mi się podoba, poza "kleksem  nienawiści". Ten kleks nie pasuje mi do obrazka jaki malujesz w wierszu.

Pozdrawiam ciepło :)

Mnie też ten kleks ukłuł. Ale poza tym jest sensownie - wiersz jedną wielką metaforą. Najbardziej zaciekawiło mnie w nim fakt, jak prawdzie niewiele czasem brakuje do kłamstwa. Jednak ja wyznaję zasadę, że najmarniejszy oryginał jest zawsze lepszy od najlepszej imitacji :). 

Dzięki Wszystkim za  odwiedziny, przepraszam, że dopiero teraz.

Ten "kleks" to przecież ze słownika kuchennego, dekorują niektórzy np zupę kleksikiem śmietany........

Tak,  całość to jedna wielka metafora, ale jakże życiowa!!!!! Niestety. Gorąco pozdrawiam Anna.