Kobiecy kosmos

kochają i nienawidzą 

uśmiechają się chwilę

potem  płaczą

uwielbiają dostawać 

kwiaty potem nimi

rzucają

robią to wszystko z 

błahego powodu

z zazdrości

z którą codziennie

chodzą pod rękę

uwielbiają ją

lecz nie lubią gdy 

inne zaglądają jej 

jej w oczy

tak tak moi panowie

takie są kobiety

delikatne

którym  w tym co powyżej

mowa nawet kosmos

nie dorówna 

Wiem -  wsadziłem  kij do mrowiska - jakoś przeżyje...

No przecież to wszystko wina hormonów! ;)

One odpowiadają za nastrój, z pozycji obserwatora może być trudno to zrozumieć.

To przez nie ciężko pojąć, czy zachowanie kobiety to kosmos (porządek),

czy chaos (bałagan) ;)

I tak pewnie nie zostanę zrozumiana ;)

Pozdrawiam ;)

gdy już czas jakiś żyjesz na świecie

i masz te siątki powiedzmy wiosen

niech sobie będzie, przecież to miłe

malutka zazdrość, karm ją po trosze

 :)

W tym kosmosie coś nie gra

wszak kobieta przecież jest

ulepiona z męskiego żebra

Pozdrawiam.

Witaj Denix -  miło że jesteś pod wierszem - z tym zrozumieniem to wielka

niewiadoma...dzięki.

                                                                                                               Miłych snów życzę

Alicjo - miło że byłaś  - fakt taką zazdrość trzeba podlewać uśmiechem.

Dzięki.

                                                                                                                     pozd.

Witaj Marlett - zaskoczyłaś mnie - zatkało co nie co.

Fajnie że byłaś.

                                                                                                             Spokoju życzę 

Oj tak, kobieta bywa trudna do zrozumienia :). To samo kobiety mówią o mężczyznach .

Witaj Enchant - miło że czytałaś -  dokładnie tak samo jest z mężczyznami - dziękuje.

                                                                                                                         pozd. 

Niestety, ale kobieta i mężczyzna to dwa różne kosmosy.

Miło tu u ciebie.

Witam le mal - dzięki za czytanie - i za to słowo - miło -

                                                                                                                pozd.

Waldemarze, wiersz odwieczną prawdę pokazuje. Choć z tą zazdrością bym nie przesadzała. Jest, tak, jak niechęc, np. Zwróciłam uwagę na wersy:

To walka żywiołów, ale są cztery żywioły: woda, ogień, ziemia, powietrze. Tu może trochę "oddechu" potrzeba. Wiersz trochę niepokojący

Witaj Justyno - miło że czytałaś - raczej nie  widzę  niepokoju.

Dzięki.

                                                                                                                           pozd.

Waldku, ale jest słowo "nienawiść". Fakt, życie ma różne barwy a ludźmi targają różne uczucia. Oj, dlatego jesteśmy ludźmi, nawet wtedy, gdy zrobi się coś okropnego... sumienie zabija.

Witam ponownie Justyno - jak coś nabroiłem  żona mówiła i mówi -

nienawidzę cię ...i co ty na to   Justyno.

Jeszcze raz dziękuje za wnikliwość.

                                                                                                                Udanego wieczoru życzę

Waldku, tak się mówi, wiesz przecież, ale wiersz to wiersz - czarno na białym. A żona Twoja z pewnością jest cudowną kobietą. Bywaj

Witaj!

Jesteś niewątpliwie dobrym obserwatorem... Kobieta to stworzenie paradoksalne, niekiedy zaskakujące nawet samo siebie, a co dopiero mężczyzn. Polemizowałabym tylko z tym, czy zazdrość to błahy powód:) Pozdrawiam

Witaj Izabelo - miło że jesteś - trochę widziałem troszkę słyszałem jak to w życiu.

Oj oj z tą zazdrością  faktycznie różnie bywa - ale więcej jest za tym by nie przesadzać z nią.

Dziękuje  że byłaś.

                                                                                                                Miłego ci zyczę