Przesmyk

Wiatr ucichł. W spokojnych mokradłach
odbija się biel: brzoza i niestałe obłoki.
Łąka lśni, oddycha i szyrka jak szept.

Odbieram słaby, ulotny zapach ziemi
- obezwładniający zapach życia,
którego nie mogę, nie umiem ci pokazać.
Jest świeże, młode i równocześnie zasiedziałe:
mech na kładce, norka, zdyszane zwierzątko.

Radość spotkania –  nieodwzajemniona.

zdyszane zwierzątko i stado saren

z zapachem życia rześki poranek

Fotka z lasu

Pozdrawiam

Dały się podejść :-)