Sen

     śniłam bezbrzeżną łąkę 

     i każdy kwiat mogłam

     dotknąć palcami 

     pochylić oddechem 

     a motyle dźwigały moje myśli

     ptaki siadały tak blisko 

     aż drżenie powietrza

     zamykało tęsknotę

     karmiłam je codziennością 

     bezwładną i żalem 

     a one biły mnie po twarzy skrzydłami

     tak blisko podobno miłość

     tylko sięgnąć na skraj łąki...

"i każdy kwiat mogłam

     dotknąć palcami " -> nie wiem, czy to celowy zabieg

(jest taki środek stylistyczny, który polega na użyciu złego przypadka w celu podkreślenia treści,

nie pamiętam niestety jak się nazywa), jeśli nie to winno być każdego kwiatu mogłam dotknąć palcami ;)

Ogólnie sama idea ciekawa, nastrój odczuwalny, tylko dla mnie trochę za dużo migawek myśli,

nie ma aury tajemniczości, czytelnik ma skrystalizowany obraz odczuć podmiotu lirycznego,

ale w poezji to nie jest wymóg, niedomówienia nie są niczym zdrożnym ;)

Mam nadzieję, że się na mnie nie pogniewasz ;)

Pozdrawiam ;)

Nie,  oczywiście że nie . Pomyślałam że coś zawsze mądrego usłyszę . 

Dzięki za zainteresowanie :)