Szum Maturalnego Wina

maturalne wino w głowach szumi

w natłoku wiedzy świat się wyłania

matura przeszła schowaj co umiesz

długi wiek drugi słychać wołanie.

Chaos przez Gaję światem się staje

Olimpu szczyty nie zamieszkałe

Chronos swe berło bogom oddaje

Zeus jest pierwszy nad Ziemią całą

dla odrzuconych czeluść Tartaru

tam zapomnienie mąk hekatomba

Eros samotny z miłości strzałą

Skutek straszliwy nienawiść wojna

to rozszczepienie kochania mordu

Schizis człowieka trwa od zarania

świat zagarniają bestialskie hordy

nieznane bóstwo do pojednania

matrona Hera jajeczka składa

płodność rozsiewa zaciekle knuje

Pallas Atena gasi ją zdradą

władzę przejmuje Grekom króluje

intrygi snują władzę kochają

genealogię swoją splatają

na los Atrydów wpływ rozciągają

ze śmiertelnymi krew swą mieszają

Chronos powraca usłużna Eris

już wykonała swoje zadanie

płynie wraz z nimi w cienie Hadesu

tak Lete kończy bogów władanie

nie ma już uczty śpiewu Kaliope

nie ma już szumu górskich strumieni

i tylko korzeń winnego krzewu

pompuje ludziom spiritus vini

więź to jedyna  mitycznie stara

rzeką szeroką Dionizji porą

Burgunda kolor posmak nektaru

krew bogów płynie sok vinifera

No to się pięknie popisałeś znajomością Mitologii, fiu, fiu... jakby to powiedział wróbelek Ćwirk

W pierwszym wersie średniówka jest po szóstej sylabie.

Zbigniewie,

No cóż powiedzieć, szczerze?

Trudny, ciężki i mało poetyczny przekaz.

Przynajmniej dla mnie, nie do uniesienia.Technicznie, kilka miejsc do poprawienia, zaznaczyłam rymy gramatyczne (cala zwrotka na jednym identycznym )

Widzę też rzeczownikowe gramatyczne zadanie - władanie, zarania - pojednania.

Sorry

Pewnie mnie znielubisz

Dziękuję i to bardzo.

Właśnie tego najbardziej potrzebuję.

 Proszę, bądź nadal przy moich wierszykach.

Najlepszego

Zbigniew

Zbigniewie,

nie wiem w jakie słowa ubrać mniej zadowolone myśli.

Nie chcę być portalową Babą Jędzą,, myślę że mnie rozumiesz.

Najbardziej opłaca się chwalenie innych.

Jak Ty pochwalisz, to i Ciebie pochwalą, tak to działa. 

Więcej dają szczere uwagi i komentarze, ponieważ masz szansę zmienić coś na lepsze. Ale o tym to raczej już wiesz.

Oddajesz dobrym za złe, zawstydza mnie to,

Słonka :)

Najlepszego

Zbigniew

stosuj się do uwag Ali ma czas pisać

przypomnę jeden ze swoich komentarzy:

między sylaby dość często włażę
by przez melodię być wniebowzięty
lecz coś mi zgrzyta brak miłych wrażeń
bo tu i ówdzie wrzeszczą akcenty

zaś w gabinecie laryngologa
otwieram usta nadstawiam uszy
mija niepokój opuszcza trwoga
pan całkiem zdrowy pan nie jest głuchy

czy słoń podeptał autorom uszy
że bardzo rzadko coś brzmi przecudnie
choć treść wspaniała mogłaby wzruszyć
warsztat przeszkadza już tekst nie ujmie

przy dobrym wierszu wyskrobię cosik
pomiędzy pracą jedną a drugą
komentarz rymem jak wdowi grosik
byle nie nudzić nie pleść za długo

:))

Pozdrawiam Jacek

Jacku, sorry, myślę, że czas ma w tym temacie niewiele do rzeczy, zależy od wielu czynników. Impulsu, talentu, wiedzy, chęci, inspiracji...

Można tworzyć jadąc samochodem (dyktafon) pisząc w  środkach lokomocji, nawet nocą potrafi się przyśnić jakaś fraza, trzeba ją natychmiast zapisać, bo do rana zniknie bez śladu.

Można siedzieć cały dzień nad wierszem i nic nie napisać.

A tak poza tym, czasu mamy wszyscy tyle samo, dwadzieścia cztery godziny na dobę  :)

Wszystkie zastrzeżenia, jakie miałam, zostały powyżej zauważone,

więc przyznam tylko, że zaimponowała mi ta znajomość mitologii ;)

I osobiście uważam, że chyba jestem bardziej uciążliwa dla użytkowników niż Ala ;)

Póki co świątecznie pozdrawiam ;)

Deonix_ no nie żartuj, zrobimy ankietę?

Cmok, cmok :)

Nadszedł czas (właściwy, nie wiekopomny), abym się przedstawił bliżej

Pamiętnik

/czytany w sześćdziesiąte czwarte urodziny/

Dziś ku Jaćwieskim Kresom myśl moja pobieży

do Czarnej Hańczy źródeł tam gdzie Wigry leżą

bracia Litwin z Polakiem wieczne toczą zwady

gdzie granica czyj Niemen dociekają prawdy

wiosną spotykasz wszystkie odmiany zieleni

mroźną zimą biel śniegu diamentami mieni

wiatr z północy przemierza kurhany mogiły

tam każdy gość przyjezdny sercu zawsze miły

I wspomnę me dziecięce lata nad Rospudą

przepłynę wzdłuż mych Raczek podumam w Dowspudzie

posłucham ja raz jeszcze Jaćwingów legendy

o Jegle Żalgirysie ich losie przeklętym

znów się oprę oczami na wzgórzach zielonych

przygarnę w me ramiona złotych zbóż zagony

Do mej pamięci wraca obraz gdy wybiegam

w podwórko lat dziecięcych w wyprawie po śniegu

szare krótkie godziny pory adwentowej

dźwięki dzwonów z kościoła porządek na stole

wigilijne wieczory dom nasz cały w gościach

co przyszli do Jakuba zziębłe zagrzać kości

czas postu wlokący się przez zimę bez końca

wybuch Wielkanocy i okna pełne słońca

bryczki furmanki konie odpust Boże Ciało

brzózek listki klejące lato już nastało

Matki postać skupiona nad wszystkim od rana

stroić trzeba ołtarzyk żółte tulipany

stół białym lnem okryty dziś będzie ołtarzem

Świętej Hostii świątynią w modlitwie i wierze

Język śpiewny odmienny choć serce zrozumie

„tam undzie popatrywaj miej syćko w rozumie

jeglaska nad kalmusem w wode ślepi smutno

się odziewaj w samodział lepszy niźli płotno”

Tam matka moja chrzestna choć kobieta prosta

wartości wpajała przy lampie na wiosce

blask lampy tej oświetlał wiersze z Mickiewicza

Konopnickiej poezje płacz nad prostych dolą

historię mej ojczyzny smutny czas niewoli

Sybir zsyłki powstania krew bratnią przelaną

pieśń o Lwowskich Orlętach o Jurku Bieczanie

Naczelniku Kościuszce w sukmanie przysiędze

Targowicy haniebnej zaborców potędze

zmiażdżonej czynem zbrojnym Orłów Piłsudskiego

odrodzenie ojczyzny do bytu wolnego

Płynęła Polska lawą w głębię duszy dziecka

obroniła przed kłamstwem gdy czasy sowieckie

zniewoliły mój naród wartości rozmyły

do dziś jest mego serca mojej duszy siłą

Gdy nadeszło myślenie nad moją przyszłością

opuściłem dom ojca sam zacząłem kreślić

samodzielną stronicę losu mego treści

szukałem rozwiązania gdy mężniałem z wiekiem

jak biedy nie doświadczyć lecz zostać człowiekiem

Pamiętniku mój w strofach mowo poetycka

ujawniaj moje myśli i wypełniaj treścią

tego życia co biegło i górą i dołem

niech przekażą to bliskim moim przyjaciołom

niechajże wiedzą o tym przedtem świat też istniał

świat nie taki odmienny i że byli ludzie

żyli w smutku radości pięknie i ohydzie

a rozwój i myślenie nie jest rzeczą nową

przypisaną tym tylko co dziś zaczynają

swoje życie dojrzałe wejść w nie są gotowi

Tamte wszystkie obrazy dalej żyją we mnie

czy umrą razem ze mną czy inny podejmie

zachowa i przekaże piękność tej krainy

polskim duchem natchnionej choć odległej innej

Krew i pot moich przodków wsparte mocą boską

to moja ojcowizna to jest moja Polska

kwiecień 2010

Alicjo, Jacku, Deonix przetrzepcie wyżej zamieszczone strofy.

Najlepszego

Zbigniew

Dziękuję Zbigniewie, przybliżyłeś nam siebie, dzięki Pamiętnikowi, mogę  bardziej uzupełnić swoje wyobrażenia

Miłego dnia :)

Witaj - trudna ta matura - dużo mitologii.

Jak dla mnie  trudny wiersz - zresztą wiesz jakie lubię.

                                                                                                                   pozd.

Dziękuję.

Zapewniam Cię, że jeszcze nie raz poproszę o życzliwą krytykę.

Właśnie takie obcowanie, na portalu z wierszami, ma sens.

Najlepszego

Zbigniew

Lecz przed Tobą Marcinie jeszcze dużo czasu.

U mnie już druga połowa grudnia.

Najlepszego

Zbigniew