Rzeczywistość

jak zołza
bez skrupułów szpieguje mnie zza winkla
mam baśniową ochotę prasnąć jej prosto w pysk
lub rzekłszy
bardziej kurtuazyjnie
wymierzyć siarczysty policzek

kopniak w tłusty zadek też byłby polityczny
choć zapewne postawiłby mnie
na równi
z cherubinami miejskich zaułków

pod maską euforii ukrywa wątpliwości
wpuszcza sny w maliny
marzenia ma na oku
jak stary koń spode łba gapi się na życie
i prycha, parska
zrzędzi
że tułam się wśród obłoków

@anna_barbara__czuraj-struzik

Polecam melisę, albo rozmowę. Mi pomaga, na choroby rzeczywistości.

melisa dobra jest he :)

@anna_barbara__czuraj-struzik

Witaj Anno Barbaro - ona nas wszystkich szpieguje - nic nie poradzimy .
A czy ten kopniak byłby polityczny no to bym się zastanowił...
Uśmiechnąłem się jednak do twego wiersza - nie z pode łba .
Radości życzę

Dziękuję za miłe uwagi. Co do prasnąc to: jej gdy myślimy o twarzy rzeczywistości ją gdy myślimy o samej rzeczywistości :)

dać jej z liścia ale prasnąć ją, bo jakże to tak: prasnąć jej:)

nie za duży skok w klimatach wiersza? może schować go na tydzień, codziennie zaglądając i wyjdzie perełka:)

nie radzę zadzierać
pamiętliwa cholera
bywa wredna
i nie raz potrafi
pięknym się odwdzięczać
za nadobne lub całkiem odwrotnie
żadnej nie żywić urazy

PS
prasnąć ją, parsknąć jej

tak :) a więc praśnijmy ją na odlew :) :) :)