Rymowanka o mnie

Chyba dojrzałam mój drogi panie
by ci dziękować obficie
za każdy promień w jasny poranek
za moje błędy za życie.

Bez przeciwności byłoby nudno
na falach dni się kolebać
a tak rozwiązań trzeba mi szukać
do drobnych trosk się uśmiechać.

Mój kłębek przecież wciąż się rozwija
jak słowa prostej piosenki
dałeś mi boże boską cierpliwość
cud wielki i niepojęty.

Lecz dałeś także ciekawską duszę
rogatą co ciągnie i pcha
sama za sobą nie zdąża czasem
wtedy klęka pyta i łka.

Ale się nie martw z nadzieją idę
raz wolno raz podskakuję
dałeś mi boże cierpliwość do siebie
i tego światła pilnuję.

@beta_bez_alfy

w Imieniu Boga zrymuję tobie
wypowiedź szczerą i adekwatną
może wygasi obawy fobie
czy też ożywi wiarę przykładną

chybotliwością nacechowana
wdzięczność za błędy jest pewnie błędna
bo bywa droga mylnie obrana
szybka decyzja najczęściej zbędna

także za ranek i słońca promień
wdzięczność być winna niechybotliwa
więc wejrzyj w siebie i szczerze oceń
czy rymowanka twoja nobliwa

trudności w twoim czy moim życiu
nie są wynikiem działania Boga
trudność polega na dobrym byciu
nawet gdy dola nieludzko sroga

stagnacja nudą i bez zła trąci
istnienie tegoż więc nie stanowi
że z wrednej nudy zło cię wytrąci
czynienie dobra nudę ozdobi

kto w drobnych dobry będzie niezmiennie
ten w wielkich również będzie szlachetny
należy ćwiczyć się więc codziennie
zmieniać charakter jeżeli szpetny

cierpliwość rodzi prawdziwa miłość
a wzorcem owej jest Ojciec w niebie
słuszna jest zawsze stosowna dbałość
aby okazać ją także sobie

dusze żyjące z prochu powstałe
ciekawość pali ku złu popycha
rogate przy tym gdy są niedbałe
lub gdy unosi je w górę pycha

jak dziecię pytać ale też słuchać
mądrze jest w życiu niby dorosłym
zamiast pochopnie gniewem wybuchać
i gardzić radą będąc wyniosłym

samotny błądzi nie znając Drogi
choć samodzielny bez celu idzie
na nic się zdadzą wszelakie bogi
nawet gdy dzielny tkwi w ducha biedzie

empatię czując bo sam błądziłem
wyrażam szczerze prawdy biblijne
którymi w końcu nie pogardziłem
gdyż jawią szczęście nieutopijne

jedna jest droga co się nie skończy
ograniczona przez dobre rady
nią niczym pielgrzym w szarej opończy
podążać trzeba - precz autostrady

:)

http://www.poezja.org/wiersz,60,147383.html

@makarios_
Dzięki za koment.
Napisałam co czuję, wyżej nie podskoczę, rad nie potrzebuję.
Prowadzi mnie doświadczenie, ciało, praca nad świadomością.
Nie jestem klasykiem new age, ani pewnym katolikiem. I nie chcę rozmawiać o religii, bo na siłach się nie czuję.
Niech zostanie jak jest, wdzięczność że mogę w tej chwili z Tobą rozmawiać.

@beta_bez_alfy

traktuję z estymą człowieka w tobie
bliźni bez alfy zda się w potrzebie
to jak się do rad danych odnosisz
nie moja sprawa skoro podnosisz
kwestia przekonań (tobie właściwych)
rzecz osobista wszak wszystkich żywych
każdy za siebie zda sprawę przecie
albowiem widzi jak jest na świecie

(:)

jakbym widziała siebie, kiedyś - też miałam rogatą duszę:)

@gabrysia_cabaj
Gabrysiu, a potem co się z porożem dzieje? O kamienie ściera i rzeczywistość? ;-)

jakie rogi, Bea!
rogata dusza ma kanty:))

@gabrysia_cabaj
Oj tak, takie to proste i oczywiste.
Kiedyś pisałam, że jestem kanciasta, nie opływowa. ;-). A każda kropla łagodzi kamyk na plaży.