Eremita

Sen chwila w której żyje
Niewiele mi już go zostało
Ból we mnie się kryje
Ukojenie to stanowczo za mało

Oddech to wszystko co moje
Nadzieja jedyna szansa na start
Serce rozpłatane na krwawe zwoje
Myśl odkrycia ostatnich moich kart

Pomimo odrzucenia spełnić swoje marzenia
Poskładać wszystko w jedną całość
Tyle szans lecz czas zwątpienia
Nadwyręża to całą moją wytrwałość

Chciałbym dalej w słowo wierzyć
Zdrada wszystko to mi zabrała
Ciężko jest coś innym powierzyć
Gdy pycha już ich odziała

Eremita tak tylko się czuje
Przemierzam pustynie od zawsze sam
Czemu wszystko tak prędko rujnuje
Szansa ile za nią dam

Teraz kiedy dochodzę do kresu
Wspomnienia dalej wenę mi burzą
Nawet na dnie ciemnego Hadesu
Tyś ofiarą stanowczo za dużą

Popraw człowieku rytm chociaż. To brzmi jakby pijana małpa grała Chopina.

Aż by się chciało czytać dalej, a tu nagle koniec :)

Miło, że człowiek uparcie próbuje coś z siebie wykrzesać (mimo trudności). Skoro czujesz, że to właściwa droga to podążaj nią i nie odwracaj się za siebie. Ja będę klaskać.

Eremita nie posiada internetu, to jakiś udawany eremita...