Imiona nie mają ulic

stwierdzam to po trzydziestu latach mijania tablic
znacząc swoje ślady jak pies każdy mur
ławkę i kosz na śmieci - brakuje im osobowości

Dworcowa toczona jest kołami stóp
w setkach miast obcasy sandały ciężkie buty
wbijają się w szyny krawężników wykolejają się
dopiero na końcu ulicy - bez znaczenia

taka ulica Mickiewicza ogranicza się tylko do "a"
nie uwieszcza gwar jej strof oślepia za to strach
przed dogasającą latarnią gdzie kłębią się ćmy resztki baru

nie mają charakteru definiowane są ilością mieszkańców
pochowanych w setkach twarzy anonimowych
jak okna Hlonda zamykane na cztery pięści
w bramach na Słowackiego gdzie mierzy się Miarka z wódką

nie istnieją nie są osobowością ekranu
ulice pochowane w setkach nazw - bezimienne
patrzą jak zataczam się w ruinach własnych stóp

Dzięki.

ja jeszcze przetrawiam Amon Amarth - "Deceiver of the Gods", bo wczoraj dostałem, zatem o powyższym wypowiem się nieco później...

Ho ho ho ktoś widzę rozkminia "sztańską muzykę" ^_^

niezbyt znane jest mi określenie "sztańską", zaś co do "rozkminia"...............dobrze jest czasem - poza dziwnymi formami, o których mowa wcześniej - znać różnicę między "poznawaniem", a "przyswajaniem", acz mogę też zrozumieć, że "przetrawianie" co poniektórym może brzmieć li tylko gastrycznie..................błąd


poza tym, zamiast komentować komentarz............................proszę zająć się wierszem

ps
już sama tytułowa teza skłania do przemyśleń
nawet jeśli wydaje mi się, że nie jest słuszna ;-)

no cóż, umiejętność kojarzenia poprzez nazewnictwo ma pomóc ułomnym w poruszaniu się i kierowaniu informacji dokąd się zmierza. W nieudolności intuicyjnej pozostaje tylko dość swobodnej budowy sekstans (alkohol), który bez nazw po drodze, zaprowadzi potrzebującego po środki lub cel. A nazwy(?) od kiedy zaczęli je zmieniać z komuszych na niekomusze, to faktycznie ja, w moim grodzie ulic już nie znam, bo dla mnie nie mają już nazw, zatem pozostaje intuicja i zakorzeniona umiejętność topograficznego odczytywania zurbanizowanej teraźniejszości, a ta w obliczu uchylonych (coraz mniej - domofony) bram, pozwala uniknąć odklepania "blacharki" z wymianą "trybuf" w gratisie,............................zatem słowo w okolicznościach jest nadal ważnym środkiem płatniczym w Polsce(?) :-)

W dawnych czasach nazwy ulic pochodziły często od nazw rzemiosła, które uprawiali ludzie przy nich mieszkający albo też odwrotnie, rzemieślnicy skupiali się przy niektórych ulicach i stąd powstawały ich nazwy (złotnicza, garbarska, rymarska ect). Ale ulic przybywało. Trudno aby przy Mickiewicza czy Słowackiego mieszkali tylko poeci :) Chociaż byłoby to ciekawe. A np. przy Chopina tylko muzycy :)))

Ulica to połączenie miejsca i ludzi. Razem nadają klimat.

"Dworcowa toczona jest kołami stóp" - to brzmi trochę niezręcznie chyba, że masz na myśli wózki inwalidzkie. Myślę, że nie tylko one tamtędy się przemieszczają.
I jeszcze "ruiny własnych stóp" - też wg mnie niezręczne.

pozdrawiam :)

Jakoś jestem niewrażliwy na problem przedstawiony w wierszu. Jednak przykuła moją uwagę ulica Hlonda... Mieszkam na ulicy ks. prym. Augusta Hlonda... Ta reszta ulic... Mieszkamy w Bytomiu, czy to tylko przypadek? ;>

Tak, dokładnie Bytom. Choć reszta ulic tylko lekko jest przypadkowa.

Ulice nie są bezimienne, jeśli mają nadane nazwy.. to ludzie są zagonieni, świat staje na głowie, plus masa dodatkowych napisów, wszędzie...
Ja zwracam uwagę na nazwy ulic, niektóre nazwiska sprawdzam, nie wszystko się wie.
Pozdrawiam.