zostałam na zieleńcu

czytam deszcz
deszcz mnie czyta

strużkami gładzi kosmyki
ospale zakrada się w gąbczastość ust
zniża po szyi szept do ramion
na biodrach zatacza kręgi
zachłannie tonąc u stóp


to był urywek lipcowego dnia
lata siedemdziesiąte osiemdziesiąte
może przełom

dziewczynka w deszczu
i tłumacz snów z zamiłowania

----------------------------------------------------

Queen of the meadow

I read the rain
the rain returns

smooths away the wisps
drowsily sneaks into the sponginess of lips
surrounds shoulders with soft whispers
encircles the hips
drowning at the feet

sunny July's dream
seventies, eighties
or between

a girl in the rain
dreams passionate interpreter

Queen of the meadow

miet dlugolecki

Przepraszam za małe zmiany ale dla mnie w takiej formie jak powyżej. Obraz dzieci "stłoczonych pod dachem" jakoś mi przeszkadza w odbiorze pozostałej super treści.
Pozdrawiam.

mnie nie potrzeba tłumacza snów,sam sobie je tłumaczę,a wtedy świeci słońce gdy właśnie pada deszcz,zupełnie jak w Twoim dobrym wierszu-widzisz,już przetłumaczyłem wczorajszy sen,w którym wyśniłem dobry dzień na zieleńcu
pozdrawiam cieplutko i słonecznie

Przepraszam za małe zmiany ale dla mnie w takiej formie jak powyżej. Obraz dzieci "stłoczonych pod dachem" jakoś mi przeszkadza w odbiorze pozostałej super treści.
Pozdrawiam.

Mnie też przeszkadzały ;))
Dzięki serdeczne, pozdrowienia.

Miło mi znów Cię gościć Januszu :))
Im głębiej sięgam w pamięć tym ładniej mi się śni ;)
Dziękuję, pozdrawiam.

otwieram oczy
papier w kratkę
gubię wyrazy
wyblakłym atramentem roztańczone
wieczór poraża spokojem
w oczekiwaniu na dzień
wymięty znojem i pośpiechem

szybciej proszę szybciej
byle prędzej odnaleźć młodość
uśpioną w szarych pastelach życia
i miłość dryfującą bez celu
w atolach strachu i niepewności

na zdjęciu dziewczynka
ze złotem wplecionym w warkocze
bez twarzy bez marzeń bez żalu

w tysiącach odłamków lustra życia
zastygła szeptem na niewidocznych ustach
i gasnącym blaskiem niewidzących oczu

powoli znika z obrazu
zostają tylko roztańczone drzewa
milionami ramion
szukają dziewczynki
ze złotem wplecionym w warkocze

:)

otwieram oczy
papier w kratkę
gubię wyrazy
wyblakłym atramentem roztańczone
wieczór poraża spokojem
w oczekiwaniu na dzień
wymięty znojem i pośpiechem

szybciej proszę szybciej
byle prędzej odnaleźć młodość
uśpioną w szarych pastelach życia
i miłość dryfującą bez celu
w atolach strachu i niepewności

na zdjęciu dziewczynka
ze złotem wplecionym w warkocze
bez twarzy bez marzeń bez żalu

w tysiącach odłamków lustra życia
zastygła szeptem na niewidocznych ustach
i gasnącym blaskiem niewidzących oczu

powoli znika z obrazu
zostają tylko roztańczone drzewa
milionami ramion
szukają dziewczynki
ze złotem wplecionym w warkocze

:)

Wiersz za wiersz?
To może miniatura, albo urywek wiersza :)

Tak:

w tysiącach odłamków lustra
zastygła szeptem na niewidocznych ustach
zostają tylko roztańczone drzewa
ze złotem wplecionym
w warkocze

Witam.
Lubieżna ulewa:)- tak to odbieram.Jeśli pani jest -tą- dziewczynką , mam nadzieję , że pełnoletnią.
Piękne " czytanie" z deszczem , w deszczu.
Pozdrawiam

Według mnie naiwna i niewinna raczej, ale odbiorca może widzieć, słyszeć, odczuwać, czytać inaczej :)
Dziękuję za obecność, pozdrawiam także :))

Podoba się bardzo, usadawia się w moim świecie, jakby był u siebie, mości sobie gniazdo;) Gdybym miał narzekać, to odpuściłbym sobie ostatni wers. Pozdrawiam. Leszek

Agato
bij, zabij,
ale dla mnie raczej tak:)

czytam deszcz
on mnie czyta

strużkami gładzi kosmyki
ospale zakrada się do ust
zniża po szyi szept do ramion
na biodrach zatacza kręgi
zachłannie tonąc

to był urywek lipcowego dnia
pamiętne lata siedemdziesiąte

dziewczyna w deszczu
i tłumacz snów z zamiłowania


U z a s a d n i e n i e :)
gąbczastość brzmi aseksualnie,
wers z tonięciem - a niech sobie tonie gdzie chce, nawet tam:)
no i jeśli to był urywek lipcowego dnia - czyli coś dobrze zapamiętanego,
to i dalej też chyba konkret winien być:)
Bardzo sympatyczny wspominek.

Pozdrawiam
i dziękuję za wpis o kilka pozycji niżej :)

trochę mi to pompa ;)

a że czasem biorom mnie pompastyczne klimaty, więc nijak mi zanegować...
;))

Piotruś Pan i Rain Man w wersji dziewczęcej :)
Peelka "zostaje na zieleńcu" w czasie ulotnym i wyjątkowym, nadającym jej emocjonalne imię. Deszcz to przyjaciel, powiernik, tłumacz rodzących się pragnień i tęsknot, dający poczucie bezpieczeństwa, smak czułości, przechowujący przez lata dziecięcą czystość i wrażliwość...
Mam pewność, że po latach trzydziestu, peelka ma nadal zapisany i aktualny numer do "deszczu", może dzwonić do niego o każdej porze dnia i nocy, i zawsze będzie o czym "czytać"...
Fajne.
:)

Cieszy mnie niezmiernie to usadowienie i moszczenie ;)
Bierz z ostatnim albo bez, ale i tak dziękuję :))
Pozdrawiam.

Podoba mi się Twoja wersja Wiktorze, ale traktuję ją jako pomysł na inny wiersz ;))
Gąbczastość ma się kojarzyć z pochłanianiem wody i pewną miękkością, jeśli brzmi aseksualnie to jeszcze lepiej dla wiersza.
Wers z tonięciem musi kończyć się na stopach, w tym miejscu postaram się nie tłumaczyć dlaczego ;))
Czas może być niedookreślony. Najważniejsza jest chwila i to w niej zawarty jest konkret.
Nie wiemy ile lat ma dziewczynka, może pięć, może dziesięć, ale na pewno nie piętnaście ;))

Dzięki serdeczne za Twoje widzenie wiersza.
Pozdrawiam ciepło.

trochę mi to pompa ;)

a że czasem biorom mnie pompastyczne klimaty, więc nijak mi zanegować...
;))

Pompa, a jakże inaczej !;) Śmiechom nie było końca jak wróciłam do domu i mama zobaczyła jak wyglądam :))) kapitalnie :))) że zajrzałaś :))))) Dziękuję. Pozdry.

Wszystko się zgadza :))Komentarz na wagę słonecznego złota i ciepłego deszczu - 5D :))
Można przesypywać przez palce pola słoneczników...
;))
Dziękuję jak nie wiem co (!)
:)))))

Liryk brzmi czysto, erotyk - fałszuje; klamra odwołująca się do nostalgii i bezpośredniej wymiany ról (kontaktu pełnego) jest bardzo nośna, gorzej ze środkiem, z opisem "odczuć" (gładzi, zakrada, szept, zachłannie - to oczywiste oczywistości w tej scenerii). Najtrudniej opisać to, co pięknie niezwykłe, a powszechnie naturalne; polszczyzna jest tu jak biedna siostra.
Pozdrawiam

Trudno się nie zgodzić z taką opinią. Cieszy mnie czystość brzmienia - liryk - nie inaczej ;)
Środkowa część najtrudniejsza do opisania - fakt, ale jak to mówią lepsze potrafi być wrogiem dobrego :))

Dziękuję za odwiedziny, komentarz
i pozdrowienia - wzajemnie :)

Dziewczynka ze złotymi warkoczami – czyli podmiot w fazie erotycznie niesprecyzowanej, jeszcze płynnej i wielotorowej, wobec czego pomijam dywagacje na temat warstwy erotycznej, pozostając w niewinnym zauroczeniu wierszem.

Pozdrawiam serdecznie :)